Adresa crkve: 2900 Arad, Piaţa Sârbească Nr. 7-8, Judeţul Arad, România; tel. (057) 219 710. 
   Hram crkve:  Praznik Svetih apostola Petra i Pavla (Petrovdan) 
   Autori ikonostasa: Rezbari braća Mihailo i Lazar Janić iz Arada, slikar Nikola Aleksić iz Arada, pozlatar Vasilije Derešća iz Pečke. 
   Tematski sadržaj ikonostasa: u soklu - Anđeo izvodi Svetoga Petra iz tamnice, Neiopalima kupina, Žrtva Avramova, Usekovanje; na carskim dverima - Blagovesti, na bočnim - Sveti Georgije, odnosno arhanđeo Mihail; iznad bočnih dveri - Vavedenje, odnosno Rođenje Bogorodice; prestone ikone - Sveti apostoli Petar i Pavle, Bogorodica, Spasitelj, Preteča; praznične ikone - Rođenje, Krštenje, Vaskrsenje, Vaznesenje Hristovo, Silazak Svetoga Duha, Preobraženje; centralna ikona - Krunisanje Bogorodice; u luku - tematski sklop Raspeća, u podnožju Krsta - Molitva čaše, bočno sa obe strane - ikone Svetih apostola. Ikonostas se rezbom i ikonama pruža i preko pevničkih prostora, završavajući se tek na Bogorodičinom, odnosno arhijerejskom prestolu. 
   Autori zidnog slikarstva: Nikola Aleksić i Stevan Aleksić 
   Drugi poznati umetnici: Stefan Tenecki iz Arada, autor pređašnjeg ikonostasa i pojedinačnih ikona, Stevan Aleksić iz Arada, čistio je i popravljao oštećenja na ikonama Nikole Aleksića, Dušan Aleksić iz Arada, Nikola Popović, Arsenije Vidaković, autori pojedinačnih ikona. 
   Kratak istorijat gradnje i obnove: Koreni aradskog naselja zalaze u praistoriju, a dokumenti počinju sa 1156. godinom. Prvo pisano svedočanstvo o aradskoj pravoslavnoj crkvi potiče iz 1666. godine i posredno je - ne pominje izričito crkvu, nego poimenično trojicu sveštenika. Kada se Jovan Tekelija, vojujući uz austrijsku vojsku protiv Turaka, sa svojim vojnicima 1698. godine naselio u Arad, zasnovao je posebnu zajednicu, odeljenu od starosedelačke; zato je neposredno po doseljenju dao izgraditi i zasebnu crkvicu, posvećenu Svetom Nikoli. 
    Kako je gradnja nove aradske tvrđave odmicala, njeni graditelji su se odomaćivali i počeli se trajno vezivati za svoje novo prebivalište, pa su na razmeđi dva veka podigli novu crkvu, hrama Svetih apostola Petra i Pavla, tridesetak metara zapadno od stare. Temelji i noseći zidovi građeni su od tesanog kamena, a svod delom od cigala, delom od dasaka. Građevinski završena 1702. godine, ona je sada najstarija zgrada u Aradu. Godine 1790. dograđen je toranj. Verovatno su tom prilikom dodata i dva mala zatvorena predvorja ispred bočnih ulaznih vrata. Godine 1822. Sava Tekelija podiže toranj za dva hvata, pokriva ga bakrom, postavlja jabuku i ruski krst od bakra; za pozlatu je dao istopiti 247 austrijskih dukata. 
   Što se unutrašnjosti tiče, podaci počinju tek od vremena izrade oltarske pregrade: drvena podloga završena je 1769, a slikarski radovi (ikonostas, celivajuće i druge pojedinačne ikone) povereni su Stefanu Teneckom najkasnije 1772. godine. Nikola Aleksić je čistio taj ikonostas 1845. godine. On je izradio i nove slike na crkvenom svodu. Isto tada je izabran Mihailo Janić da izradi stolove, pevnice i predikaonicu. 
   Godine 1863. crkvena opština je naručila nov, sadašnji ikonostas, a pređašnji je prodat crkvi u Fiskutu. Stručnjaci tvrde da slike Nikole Aleksića u aradskoj crkvi najbolje svedoče o dometima njegovog slikarstva. 
   Godine 1902. Stevan Aleksić se odlučio da obnovi oštećene slike svoga deda. On se uglavnom držao čišćenja, ali je pojedine slike, zbog oštećenja, morao potpuno preslikavati. 
   Sadašnje stanje crkvenog objekta: Građevina je sada u dobrom stanju, sačuvala je svoj prvobitni izgled: spolja lađe, unutra krsta, sa lučnom oltarskom apsidom. Slikarski radovi u unutrašnjosti, osobito zidno slikarstvo, usled nepovoljnog provetravanja i korišćene tehnike, u veoma su lošem stanju i zahtevaju restauraciju. 
Značajne pokretne umetničke vrednosti i kulturno-istorijske znamenitosti: U crkvi je sačuvan diskos iz 1675. godine. U tornju je smešteno pet zvona i satni mehanizam. 
   Ovo je jedina srpska crkva u Rumuniji koja ima predikaonicu. 
   U crkvi su dugo čuvani barjaci koje su graničari ostavili prilikom razvojačenja Pomoriške krajine 1741. godine; oni se sada nalaze u Aradskom muzeju i u Muzeju Rumunije u Bukureštu. U crkvi joć postoje tri esnafska barjaka: sabovski i kapamaxijski iz 1740, ćurčijski takođe iz XVIII veka, kao i barjak Srba-zemljodelaca iz 1851. godine. 
   Od više poznatih grobova u unutrašnjosti crkve obeležen je 1959. grob Save Tekelije. Spolja u crkvene zidove ugrađene su tri mermerne ploče - nadgrobno obeležje aradskih episkopa Joanikija (Martinovića) i Sofronija (Ravaničanina), zaveštajni natpis sveštenika Grigorija Lukačika i ploča sa stihovime koju je Eustahija Arsić postavila nad grobom majke i muža, sahranjenih u porti, gde - uostalom - ima i drugih grobova. 
   Crkvena knjižnica od preko 250 tomova zasnovana je na knjigama koje je poklonio Grigorije Lukačik. Među najstarije knjige spadaju Služebnik Božidara Vukovića (Venecija, 1518) i Trebnik (Rimnik, 1635). 
   Na istočnoj kapiji porte sačuvan je natpis od kovanog gvožđa da je kapiju darovao Sava Tekelija 1819. godine. Tekelije su bili vlasnici i upravitelji crkve sve dok im se nije ugasila muška loza 1844. godine. 
   U drugoj polovini XVIII veka u Aradu je rođen potonji arhijerej Srpske pravoslavne crkve Maksim (Manuilović); godine 1829. on je rukopoložen i ustoličen za episkopa vršačkog, a 1834. premeštan na temišvarski arhijerejski presto; na toj dužnosti je ostao sve do smrti 1838. godine. 
   Sveštenik: protojerej Stevan Rajić, rođen u Ivandi 1940, završio Srpsku pravoslavnu bogosloviju u Temišvaru 1959. i Bogoslovski fakultet u Bukureštu 1967; rukopoložen je 1962; služio je u Tornji 1962-1975, Fenlaku 1975-1979, od tada služi u Aradu. 

  Autor: Stevan BUGARSKI