Velibor V. Džomić: Ustaški zločini nad srbskim sveštenicima

Stradanje srpskog pravoslavnog sveštenstva u Nezavisnoj državi Hrvatskoj

Stradanje srpskog pravoslavnog sveštenstva u Nezavisnoj državi Hrvatskoj

1. jerej Sreten V. Avramović, paroh u Banovom Polju, Eparhija šabačko-valjevska

Rođen je 7. decembra 1913. godine u Loznici. Tu je završio osnovnu školu i četiri razreda gimnazije, a peti i šesti razred u Šabačkoj gimnaziji. Šestorazrednu bogosloviju je završio u Prizrenu. Rukopoložen je 3. jula 1938. godine i postavljen je za paroha u Banovom Polju, gde ga je zatekla okupacija.

Dana 29. novembra 1941. godine u Banovo Polje je upala nemačka kaznena ekspedicija i pohvatala je masu seljaka, a sa njima i oca Sretena. Nemci su ih priključili ostalim zarobljenicima i tako su sačinili tzv. "Mačvansku kolonu" od 800 lica koju su prebacili u Jarak (Srem) i predali je ustašama.

Mihailo Lalić, preživeli svedok, o mučeničkom stradanju oca Sretena kaže: "Kada smo konačili kod Sremske Mitrovice, na strnjici kod Kudeljare, ustaše su izveli jednog mladog sveštenika, paroha iz Banovog Polja, i tu su ga odmah zaklali s večeri pa su ga, potom, bacili u jedan zapaljeni stog kudelje i tako ga spalili".

2. jerej Jovan P. Andrić, paroh u Tepljuhu kod Knina, Eparhija dalmatinska

Rođen je 28. maja 1887. godine u Drnišu. Osam razreda gimnazije je završio u Zadru, a i bogosloviju je tamo završio. Rukopoložen je 1909. godine, a službovao je na parohijama u Kanjanima, Markovcu, Biljanima i Tepljuhu.

Uhapšen je 9. juna 1941. godine, po nalogu ustaškog stožernika u Drnišu Ljube Matkovića i mesnog župnika i ustaškog funkcionera fra Ivana Berkovića. Odmah po hapšenju, o. Jovan je bio zatvoren u ustaškom zatvoru u Drnišu, gde je ponižavan i mučen. Ustaše su mu u zatvoru čupali bradu i brkove - dlaku po dlaku - sekli rebra i odsekli mu sve prste sa ruku. Po kazivanju svedoka Luke Kašića iz Žitnića, 15. juna 1941. godine ustaše su ga polumrtvog odveli i bacili u napuštenu jamu Kljakačkog rudnika pod Prominom. Sa ocem Jovanom ubijeni su i u istu jamu bačeni o. Dušan Gavranović i jeromonah Sevastijan (Jović) i još tri stotine Novomučenika čije su kosti po završetku rata pronađene.

3. jerej Ilija Đ. Ajduković, paroh iz Srednje Gore, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je u Ploči 31. jula 1905. godine. Osnovnu školu je završio u mestu rođenja, četiri razreda gimnazije u Zagrebu, a bogosloviju u Sremskim Karlovcima. Za sveštenika je rukopoložen 8. marta 1930. godine i postavljen je za kapelana u Metku, odakle je oktobra iste godine prešao na parohiju u Srednjoj Gori. Odlikovan je Ordenom Sv. Save Dž stepena.

Dana 19. aprila 1941. godine otac Ilija je sa urednom ustaškom propusnicom krenuo u Beograd. Ustaše su ga, pri samom ulasku u voz na železničkoj stanici u Lovincu, uhvatili i odvezli u zatvor. Posle dvodnevnog mučenja u zatvoru izveden je dva kilometra izvan Lovinca prema Vaganu i tu je ubijen 21. 4. 1941. godine.

4. protojerej Đuro Alagić, paroh iz Gornjih Dubrava kod Ogulina, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 6. avgusta 1882. godine u Mazinu, srez Gračac. Gimnaziju je završio u Sušaku, a bogosloviju 1907. godine u Reljevu. Za sveštenika je rukopoložen 18. novembra 1907. godine, a službovao je kao kapelan u Plaškom i kao paroh u Svračkovom selu, Visuću i Gornjim Dubravama. Kao rezervni vojni sveštenik proveo je u ratu tri godine, a 1939. godine je odlikovan činom protojereja.

Polovinom juna 1941. godine, prota Đuro je bio uhapšen u izveden na streljanje, ali tom prilikom nije streljan. Prema prikupljenim podacima prota Đuro je 22. juna 1941. godine, doveden u ogulinski zatvor zvani "Kula". Dana 29. juna 1941. godine, oko ponoći, prota je sa još jedanaest Srba izveden iz ćelije br. 4 i pod jakom stražom otpremljen prema Bisiljevu. Prota Alagić je sa tih jedanaest Srba ubijen iste noći na obali reke Dobre blizu Toš-Marije.

5. đakon Dušan Aškrabić, veroučitelj u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 17. januara 1908. godine, u Avtovcu, u Hercegovini. Bogosloviju je završio 1930. godine u Sarajevu, a za đakona je rukopoložen 1931. godine. Iste godine je postavljen i za veroučitelja u Mostaru.

Đakon Dušan je u noći 24/25. juna 1941. godine uhapšen sa preko 140 uglednih Srba iz Mostara. Sutradan je cela grupa kamionima oterana prema Širokom Brijegu. Đakon Dušan je na Marinskom mostu skinut sa kamiona, tu zaklan od ustaša i bačen u Neretvu.

6. jerej Dane Babić, paroh u Svinjici, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 10. novembra 1884. godine u Petrinji. Realnu gimnaziju sa ispitom zrelosti završio je u Zagrebu, a bogosloviju u Sremskim Karlovcima. Za sveštenika je rukopoložen 27. januara 1912. godine i postavljen je za paroha u Svinjici, gde je služio Bogu i svome rodu sve do svoje mučeničke smrti.

U noći između 14. i 15. juna 1941. godine, ustaše su sa dva automobila došli iz Slunja u Svinjicu. Stali su ispred parohijskog stana i nasilno provalili u dom oca Daneta, uhvatili ga i poveli sa sobom. Nisu mu dozvolili ni da se potpuno obuče. Pravoslavni Srbi iz Svinjice, svedoci mučenja ovog srpskog sveštenika, pričali su da se kroz selo čulo njegovo strahovito jaukanje.

Istog dana popodne po Kostajnici, koja je od Svinjice udaljena svega trinaest kilometara, pročulo se da je mrtvo telo oca Daneta nađeno u selu Graboštanima, opština Majur, u jarku kraj puta pokriveno zemljom.

Leš oca Daneta pronašla je jedna devojčica. Čuvajući stado u Avgustinčićevoj bari primetila je u travi neke cipele. Kada je htela da ih uzme, videla je da one stoje na nogama čoveka, koji je bio zatrpan travom i busenjem. Devojčica je odmah obavestila svoje ukućane, pa su ljudi raskopali zemlju, izvukli leš i prepoznali sveštenika Daneta Babića. Neposredno posle toga, na lice mesta je izašla ustaška "komisija", koja je proglasila da su sveštenika ubili nepoznati ljudi. Ustaška "komisija" je naredila da se telo oca Daneta sahrani na svinjičkom groblju, ali nisu dozvolili da mrtvo telo svešteno-mučenika Daneta Babića poslednji put vidi njegova porodica. Oko groblja su postavili stražu da ga ne bi neko izvadio jer je telo bilo unakaženo.

7. jerej Simo Banjac, paroh u Glamoču, Eparhija dalmatinska

Rođen je 9. marta 1871. godine u G. Ribniku, srez Ključ. Bogosloviju je završio 1893. godine u Reljevu. Bio je učitelj od 1894. do 1896. godine u Ključu i Donjem Vakufu, a 1897. godine rukopoložen je za sveštenika i postavljen za paroha u Smoljani, gde je ostao do 1900. godine. Posle toga biva premešten na parohiju u Kamenu, a docnije u Glamoč.

Ilindanski pokolji 1941. godine ustaša nisu mimoišli Glamoč. Taj veliki pokolj izvršili su ustaški dželati iz Livna. Uoči Sv. proroka Ilije 1941. godine ustaše su došli u Glamoč i kod crkve uhvatili oca Simu Banjca.

Doveli su ga do centra varošice i tu ga, na oči silom okupljenog pravoslavnog življa, zaklali.

8. protojerej Nikola Ban, katiheta u Bjelovaru, Eparhija zagrebačka

Rođen je 1887. godine u Kraljevcima kod Bjelovara. Osnovnu školu je završio u Rovištu, a osam razreda gimnazije i bogosloviju u Sremskim Karlovcima. Za sveštenika je rukopoložen 1913. godine u Pakracu i postavljen je za paroha u Bolfanu, a docnije je premešten na dužnost katihete u Bjelovaru.

Uhapšen je od ustaša odmah po proglašenju NDH. Zajedno sa njim uhapšeno je i trideset Srba iz Bjelovara. U Bjelovaru su držani deset dana, a onda je prota Nikola odveden u koprivnički logor "Danica". Iz Koprivnice je 30. juna 1941. godine premešten u Gospić, gde je u noći između 1. i 2. jula 1941. godine strahovito mučen.

Prema izjavi jednog učitelja iz Vinkovaca, ustaše su protu Nikolu vezali žicom i sa velikim brojem Srba otpremili na Velebit, u Jadovno, i tamo su ga streljali i bacili u provaliju.

9. jerej Milan Banjac, paroh u Drvaru, Eparhija dalmatinska

Rođen je 11. februara 1886. godine u Drvaru. Bogoslovsko-učiteljsku školu je završio u Prizrenu, a 1910. godine je rukopoložen za sveštenika u Banja Luci. Neko vreme je proveo na parohijama u Ratkovu i Velikom Cvjetniću, odakle je 1914. godine interniran u Arad. Po završetku Prvog svetskog rata postavljen je za paroha u Drvaru, gde ga je i rat zatekao. Odlikovan je Ordenom Sv. Save Dž stepena.

Ustaše su ga 14. juna 1941. godine uhapsili u Drvaru sa još trideset istaknutih Srba. Cela grupa je odvedena u Bosanski Petrovac i zatvorena je u zatvor bivšeg Sreskog načelstva. Odatle su 16. juna odvedeni na Risovu Gredu kod jedne pećine, koja se nalazi iznad sela Risovca u krnjeuškoj opštini, na granici bosansko-petrovačkog i bosansko-krupskog sreza. Kraj pećine su svi pobijeni i bačeni u ponor izuzev nekih koji su se bekstvom spasli.

Preživeli su posle rata svedočili da su sveštenika Milana najviše mučili. Odrezali su mu ruke, uši i nos. Zapovednik odreda, koji je uhvatio o. Milana, prezivao se Šnjarić (inače bivši poručnik jugoslovenske vojske), a njegov zamenik zloglasni Kapetanović, ustaški poručnik, rodom iz Hercegovine.

Kada su mu sekli nos i uši, poturajući mu u usta odsečene delove tela, govorili su mu: "Liži, pope, tvoju pasju krv". Mladić Bobo Kreco iz Drvara je uzviknuo: "Dole ustaše!", "Dole Ante Pavelić", a u taj mah mitraljeski rafal je razmrskao mladićevo čelo i pokosio sve nedužne Novomučenike.

Zajedno sa njima ubijen je i u jamu bačen čađevički sveštenik Milan Golubović, koji je vršio dužnost vaspitača u Šegrtskom domu u Mostaru.

10. protojerej dr Branko Barać, paroh u Sisku, Eparhija zagrebačka

Rođen je 14. juna 1887. godine u Tržiću kod Slunja. Osmorazrednu gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima, a Pravni fakultet u Zagrebu, gde je i doktorirao. Za sveštenika je rukopoložen u Plaškom, a odatle je kasnije prešao na parohije u Javornji i Dvoru. U Sisak je prešao 1938. godine i tu je ostao do svoje mučeničke smrti.

Prota Branko je uhapšen u Sisku 4. maja 1941. godine. Ustaše su ga dvadesetak dana držali u zatvoru. Dana 29. maja 1941. godine je pušten, ali je 30. maja ponovo uhapšen, vezan u lance i sproveden u Zagreb. U zatvoru je teško oboleo te je prebačen u Jasenovac. U Jasenovcu je bio u logorima XX i XXI. Jednog dana, svi zatvorenici iz podruma su izvedeni u dvorište, gde su razdeljeni u dve grupe. Prvu su činili zatvorenici koji su bili zdravi i sposobni za rad, a drugu oni koji su bili stari, bolesni i iznemogli. Prota Branko je bio sa grupom starih i bolesnih, koja je, nešto kasnije, vraćena u logor XX

Neposredno pred katolički Božić cela grupa je izvedena iz logora i na "Braniku" je pobijena i bačena u Savu. Odmah posle toga logor XX je rasformiran.

11. jerej Dušan S. Blagoje, paroh u Stocu, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 31. januara 1909. godine u Čapljini. Bogosloviju je završio 1930. godine u Bitolju. Sveštenički čin je primio 16. jula 1931. godine i postavljen je za paroha u Stocu. Pored toga, radio je u "Prosvjeti" kao član uprave, čitaonici Svetoga Save i Crvenom krstu.

U Stocu je 22. jula 1941. godine počelo drugo veliko hapšenje Srba, koje je trajalo do idućeg dana u podne. Tada je uhapšen i otac Blagoje.

Dana 23. jula 1941. godine ustaše su celu grupu vezali žicom i sa dva kamiona su ih odvezli prema Ljubinju. Svi su pobijeni kraj Lastve blizu Ljubinja i pobacani su u jednu duboku jamu.

12. jerej Jovan Bjegović, katiheta u Bihaću, Eparhija banjalučka

Rođen je 6. februara 1910. godine u Divoselu kod Gospića. Bogosloviju je završio 1931. godine u Bitolju. U čin prezvitera je rukopoložen 1932. godine i postavljen je za privremenog paroha u Mogoriću. Krajem 1937. godine, postavljen je za činovnika Crkvenog suda u Plaškom i na toj dužnosti je ostao do polovine 1939. godine. S obzirom da je 1937. godine diplomirao na Teološkom fakultetu u Beogradu, 1939. godine je postavljen za suplenta u Državnoj gimnaziji u Bihaću.

Ustaše su ga uhapsili 24. juna 1941. godine i odveli u logor u Bosanskom Petrovcu, gde je ostao do 21. jula 1941. godine, kada je sa ostalima odveden u pravcu sela Risovca.

Ne zna se tačno kako je mučen i ubijen jer postoji verzija da je odveden na ostrvo Pag, odakle se nikada niko živ nije vratio.

13. jerej Nikola J. Bogunović, paroh u Donjem Lapcu, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 3. januara 1908. godine u Zrmanji kod Gračaca. Bogosloviju je završio 1929. godine u Sremskim Karlovcima, a za sveštenika je rukopoložen 22. februara 1932. godine u Nebljusima, a 1935. godine je došao za paroha donjo-lapačkog.

Otac Nikola je među prvima uhapšen od ustaša početkom maja 1941. godine u Donjem Lapcu i odveden je u logor Gospić, gde je teško mučen: tučen po tabanima, boden usijanim iglama po bradi, nosu i čitavom telu, čupani mu nokti i dlake iz brade i brkova. Majka ga je posetila u gospićkom zatvoru i jedva ga poznala na osnovu glasa. Preživeli očevici svedoče da mu je nos bio sav izobličen i natečen od udaraca te da se jedva micao od uboja.

Otac Nikola je u junu 1941. godine sa jednom grupom Srba - mučenika vezan žicom i odveden na Velebit. Tamo je bačen u provaliju zajedno sa mnogim pravoslavnim Srbima - njegovim parohijanima - koji su prošli gospićski logor.

Posle njegove mučeničke smrti, ustaše su došli u njegovu kuću i potpuno je opljačkali, a njegovu suprugu Daru pronašli su u Boričevcu sa dva sinčića - Pajom i Đokicom. Usmrtili su ih tako što su žive bacili u jednu jamu kraj Boričevca.

14. protojerej Milan Božić, veroučitelj u Sarajevu, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 10. marta 1885. godine u Glamoču. Bogosloviju je završio u Reljevu. Sveštenički čin je primio 6. avgusta 1909. godine i postavljen je za paroha u Višegradu. Za vreme Prvog svetskog rata uhapšen je od austrijskih vlasti i držan je u zatvorima u Travniku, Zenici i Aradu. Posle oslobođenja Srpskih Zemalja 1918. godine bio je sveštenik Državne bolnice u Sarajevu, a od 11. novembra 1925. godine, katiheta u Ženskoj gimnaziji u Sarajevu.

Prota Božić je uhapšen od ustaša u Sarajevu. U Zagreb je doveden 17. maja 1941. godine. Zatvorili su ga u zatvor zagrebačke policije u Petrinjskoj ulici na trećem spratu u ćeliji broj 34. Zajedno sa njim u zatvoru je bio i Novomučenik mitropolit Petar Zimonjić. Prota Božić je iz Zagreba odveden u logor "Danica" kod Koprivnice, odakle je u jednom transportu Srba od 30. juna 1941. godine prebačen u Gospić i smešten u kazneni zatvor, gde je u noći između 1/2. jula 1941. godine ubijen.

15. protojerej Dušan C. Bobar, paroh u Vlasenici, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 15. jula 1886. godine u Vlasenici. Završio je bogosloviju u Reljevu 1909. godine. Iste godine je rukopoložen za sveštenika u Osmacima, gde je ostao do 1917. godine, kada je postavljen za paroha kravičkog, a 1919. godine je premešten u Vlasenicu. Za protojereja je proizveden 1930. godine, a nešto kasnije je odlikovan Ordenom jugoslovenske krune XX reda.

Uhapšen je 21. juna 1941. godine od strane ustaškog zločinca dr. Hasiba Buštapića, a potom je nedaleko od Vlasenice i ubijen.

16. jerej Georgije I. Bogić, paroh u Našicama, Eparhija pakračka

Rođen je 6. februara 1911. godine u Subotskoj kod Pakraca. Nižu gimnaziju je završio u Novoj Gradiški, a bogosloviju u Sarajevu. U čin sveštenika je rukopoložen 25. maja 1934. godine u Pakracu. Službovao je na parohijama u Majaru i Bolomačama, a potom u Našicama, gde ga je rat zatekao.

Za ubistvo o. Georgija kriv je katolički fratar Sidonije Šolc iz Našica. Viktor Novak u knjizi "Magnum crimen" (str. 641. i 642.) kaže da je Šolc "na najzverskiji način dao ubiti mjesnog paroha Đorđa Bogića. Izveli su ga iz stana u pola noći i iskasapili ga - odrezali mu nos, jezik, očupali bradu, rasporili stomak i zamotali creva oko vrata"

Svedočanstva govore da je noću, 17. juna 1941. godine, u stan oca Georgija upao ustaša Feliks Lahner, mlekar iz Našica, sa još dvojicom ustaša i pozvao ga da odmah pođe sa njima na saslušanje. Otac Georgije se pokorio toj naredbi i ušao je u kola, koja su čekala kod njegove kuće. Odatle su krenuli prema jednom polju. Automobil se zaustavio na jednom pašnjaku kod kapele Sv. Martina, gde je otac Georgije ubijen posle velikog mučenja. Ustaše su ga vezali za drvo, sekli mu uši, nos, jezik i bradu sa kožom. Posle toga su mu izvadili oči psujući ga najpogrdnijim rečima. Na kraju, jedan ustaša mu je rasporio stomak, izvadio creva i obmotao mu ih oko vrata. Tek tada je otac Georgije klonuo i ustaša je presekao konopac kojim je ovaj bio vezan za drvo. Klonulo telo je palo i tu je dotučeno iz puške.

Mrtvo telo sveštenomučenika Georgija je na tom mestu ostalo ceo dan, a posle su ga Cigani, po ustaškom naređenju, odvezli na groblje u koloniji Brezik i tu ga sahranili.

17. jerej Dobrosav Blažević, paroh u Donjem Vakufu, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 22. decembra 1916. godine u Visokom. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a bogosloviju 1938. godine u Sarajevu. U čin sveštenika je rukopoložen 1939. godine i postavljen je za paroha u Donjem Vakufu.

Juna 1941. godine, ustaše su ga uhapsili i odveli prema Bugojnu. Otac Dobrosav je ubijen na putu za Bugojno, a porodica mu je deportovana u logor u Capragu, a odatle u Srbiju.

18. jerej Branko Brzin, paroh u Bolču kod Bjelovara, Eparhija zagrebačka

Rođen je 26. oktobra 1914. godine u Velikom Grđevcu. Nižu gimnaziju je završio u Bjelovaru, a bogosloviju u Sarajevu. Rukopoložen je u Zagrebu 6. novembra 1938. godine i postavljen je za paroha u Bolču, gde ga je rat zatekao.

Ubijen je na Vidovdan 1941. godine u velikom pokolju Srba u Gudovcu kod Bjelovara. Tih dana, ustaše su hapsili Srbe toga kraja sa izgovorom da idu na saslušanje i da će posle toga biti pušteni. Sa velikim brojem Srba uhapšen je i otac Branko.

Svi su pobijeni u Gudovačkom vašarištu i zakopani su u jednu jamu, koja je posle masakra prelivena krečom.

19. jerej Danilo Brakus, paroh u Bjelopolju kod Korenice, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 25. maja 1911. godine u Zalužnici kod Otočca. Šest razreda gimnazije je završio u Gospiću, a bogosloviju 1936. godine u Sarajevu. Za sveštenika je rukopoložen 30. marta 1938. godine.

Uhapšen je nekoliko dana posle proglašenja NDH. Pre nego što su ga odveli u Gospić, ustaše su ga držali u koreničkom zatvoru. U Korenici je mnogo mučen. Preživeli kažu da mu je brada bila posuta benzinom i zapaljena. Ubijen je polovinom 1941. godine u Gospiću.

20. jerej Ilija M. Budimir, paroh u Crnom Lugu, Eparhija dalmatinska

Rođen je 2. jula 1909. godine u Kulen Vakufu. Gimnaziju je završio u Bihaću 1927. godine, a bogosloviju 1932. godine u Sarajevu. Za sveštenika je rukopoložen 8. januara 1934. godine i postavljen za paroha u Velikom Cvjetniću, odakle je 1. marta 1936. godine prešao u Crni Lug.

Početkom juna 1941. godine u Bosansko Grahovo su došli ustaše sa ličko-dalmatinske strane. Uz pomoć domaćih ustaša počeli su kupiti Srbe toga kraja i odvodili su ih u osnovnu školu u Bosanskom Grahovu. Sa njima je uhapšen i otac Ilija.

Svi su povezani žicom, potrpani u kamione i odvedeni u Knin, a odatle u Gospić, gde su 14. juna 1941. godine ubijeni u Jadovnu.

21. jerej Đorđe Babić, paroh u Balajnici

Do biografskih podataka sveštenika Đorđa Babića nismo uspeli da dođemo.

U spisku sveštenika SPC postradalih u NDH, koji je sačinio i u knjizi "Ustaše i pravoslavlje" objavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 10 (str. 107) navodi se da je sveštenik Đorđe Babić iz Balajnice ubijen od ustaša 1942. godine.

22. bogoslov Branko Bilanović iz Avtovca, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Do biografskih podataka bogoslova Branka Bilanovića iz Avtovca. U pomenutom spisku Veljka Đurića pod rednim brojem 15 (str. 108) navodi se ime bogoslova Branka Bilanovića i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

23. jerej Borivoje Božić, paroh u Vukovaru, Eparhija sremska

Do biografskih podataka oca Borivoja Božića nismo uspeli da dođemo.

U pomenutom spisku istoričara Veljka Đurića pod rednim brojem 22 (str. 108) navodi se ime sveštenika Borivoja Božića i podatak da je ubijen od ustaša. Na osnovu nekih naših saznanja pretpostavljamo da je ubijen ili krajem 1941. ili početkom 1942. godine.

24. protojerej Stojan D. Vranješević, okružni prota u penziji u Bihaću, Eparhija banjalučka

Rođen je 1869. godine u selu Stabandži kod Bosanske Krupe u seljačkoj porodici. Bogosloviju je završio 1892. godine u Reljevu i iste godine je postavljen za učitelja Srpske škole u Čađevici, gde je proveo dve godine. Za sveštenika je rukopoložen 14. septembra 1894. godine i postavljen je za paroha u Dobrljinu, a zatim je službovao u Bosanskom Novom, Zborištu i Velikoj Kladuši. Posle toga, 1916. godine, prešao je u Bihać. Odlikovan je Naprsnim krstom 1920. godine i ordenom Sv. Save 1924. godine.

Drugi svetski rat je dočekao kao penzioner u Bihaću. Ustaše su ga, iako je bio star i bolestan, odveli je u sabirni logor na Lukama. Odakle je posle nekog vremena vraćen kući.

Posle toga, proteran je sa svoga ognjišta, a od posledica torture i mučenja od strane ustaša umro je 1942. godine u Beogradu.

25. protojerej-stavrofor Vidak Višnjevac, veroučitelj u Gacku, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 17. juna 1870. godine u Višnjevu kod Gacka. Sveštenički čin je primio posle završetka bogoslovije 1891. godine. Postavljen je na parohiju u Nadinićima kod Gacka. Prvi svetski rat je uglavnom proveo u pritvoru i internaciji. Između dva svetska rata služio je kao sveštenik i veroučitelj u Gacku.

Pred Vidovdan 1941. godine, ustaše su ga bolesnog digli sa postelje, odveli iz kuće i ubili ćuskijom.

26. protojerej-stavrofor Ljubomir Vlačić, arhijerejski zamenik u Sarajevu, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 16. jula 1863. godine, u Metkoviću. Završio je osam razreda gimnazije sa ispitom zrelosti i bogosloviju 1892. godine u Zadru. U Zadru je iste godine rukopoložen za sveštenika. Službovao je na parohijama u Pađanima, Metkoviću, Skradinu, Biljanima i Kninskom Polju. Godine 1932. prešao je u Sarajevo i postavljen je za člana Crkvenog suda.

Drugi svetski rat ga je zatekao kao penzionera u Sarajevu. Prota Ljubomir je bio poznat kao plodan crkveni pisac i veliki poznavalac Istorije Srpske crkve u Dalmaciji, a ostao je upamćen i kao autor mnogih Bogoslovsko-polemičkih članaka.

Prota Ljubomir Vlačić je uhapšen 10. avgusta 1941. godine u Sarajevu. Ustaše su ga odmah sproveli u logor u Capragu. Ustaše su ga posle velikog mučenja pustili. Uspeo je da se prebaci u Srbiju. Od posledica mučenja i zlostavljanja umro je 23. avgusta 1942. godine u Beogradu.

27. jerej Vojislav Vojnović, katiheta u Osjeku, Eparhija sremska

Rođen je 12. marta 1890. godine u Čortanovcima u Sremu. Veliku gimnaziju sa ispitom zrelosti završio je 1913. godine u Sremskim Karlovcima. Za sveštenika je rukopoložen 14. oktobra 1914. godine u Sremskim Karlovcima. Posle rukopoloženja je postavljen za paroha u Ratkovcu (Eparhija pakračka). Nekoliko godina posle toga (1921. g.) prešao je za paroha u Čepinu (Eparhija sremska), a zatim u Osjek za veroučitelja.

Na Veliki Petak, 17. aprila 1941. godine, pri izlasku iz crkve u Osjeku, ustaše su ga sačekali, uhapsili i sproveli u zatvor. Pušten je nakon dve nedelje. Kod kuće je proveo samo jednu noć. Sutradan, 5. maja, ustaše su ga ponovo odveli pod izgovorom da treba da pođe na saslušanje. Njegova supruga je, s obzirom da se dugo nije vratio kući, krenula da vidi šta je sa njim. Na putu je srela crkvenjaka koji joj je saopštio da joj je muž ubijen i da se nalazi na groblju u mrtvačnici.

Odmah se ustanovilo da je otac Vojislav odveden prema gornjogradskom groblju. Ubijen je sa dva metka iz puške na nekoliko metara od groblja. Po krvavom tragu se videlo da su ga vukli do groblja i ostavili ga u mrtvačnici.

Sahranjen je na Đurđevdan 1941. godine u prisustvu najužih članova porodice i bez crkvenog obreda.

28. jerej Miloš Vujić, paroh u Radovici kod Slunja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 6. aprila 1917. godine u Vojišnici kod Vojnića. Po svršetku šestorazredne bogoslovije na Cetinju. Rukopoložen je za sveštenika 23. aprila 1939. godine i postavljen za paroha u Stipanju, gde je ostao do 30. septembra 1940. godine, kada je prešao na parohiju u Radovici.

Ustaše iz Slunja su na Vidovdan 1941. godine obilazili srpske kuće, hapsili muškarce i odvodili ih u Cetingrad, gde su ih zatvarali u žandarmerijsku stanicu. Te noći je uhapšen i otac Miloš.

U cetingradskom zatvoru su ih držali do pet sati popodne sledećeg dana, a onda su ih potrpali u kamione, odveli ih prema Velikoj Kladuši i sve ih pobili na mestu zvanom Mejino Stenje. Njihovi leševi pokopani su u protivtenkovskim rovovima, koji su ostali od bivše jugo-slovenske vojske.

Posle pokolja muškaraca prešlo se na pokolj žena. Njih su pohvatali 5. avgusta 1941. godine i sve ih pobili na bregu Banića Glavica, blizu šume Lepršnjak, dva kilometra od Cetingrada prema Krstinji. Tu je ubijena i popadija oca Miloša, Ljubica, koju su živu rasporili i izvadili joj dete iz utrobe, a drugo dete, od dve godine, su takođe zverski ubili.

29. jerej Nikola G. Vučković, paroh u Drljača-ma kod Petrinje, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 20. februara 1908. godine u Srbskim Moravicama kod Ogulina. Bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima, a za sveštenika je rukopoložen 1932. godine i postavljen je na parohiju u Drljačama.

Posle dva hapšenja i puštanja na slobodu, uhapšen je treći put 23. maja 1941. godine. Ustaše su ga odvele u petrinjski zatvor. Odatle je, posle strahovitog mučenja, odveden u šumu Brezovica kraj Siska i ubijen.

Otac Nikola je javno istupao protiv pokrštavanja Srba. To je glavni razlog zbog čega je uhapšen. Viktor Novak u knjizi "Magnum crimen" piše:

"U Petrinju je došao Josip Orlić, sunjski župnik i po njegovom naređenju sazvani su svi Srbi u tamošnju školu. Orlić je održao govor u kome je spomenuo da je rimokatolicizam najstarija vjera na svijetu i da je samo ta vjera prava. Srbi su prije bili Hrvati i pripadali su rimokatolicizmu, pa su kasnije otpali od te vjere. Pošto u NDH ne smije biti nikakve druge vjere osim katoličke, to se i Srbi imaju da vrate u rimokatoličku vjeru, pa će usled toga postati ravnopravni sa ostalim Hrvatima. Srbi su šutke primili Orlićeva propagandna izlaganja. Kada je Orlić došao drugi put u Petrinju, praćen je velikim brojem naoružanih ustaša, izveo je ceremoniju prekrštavanja zajedno sa župnikom iz Kratečkog. Izvršio je i polaganje zakletve i data je pismena izjava, kako to oni čine svojevoljno, o čemu dakako nije moglo da bude riječi. Prije toga su ustaše u istom mjestu porušili pravoslavnu crkvu, a sveštenika Nikolu Vučkovića odveli i ubili u Brezovici kraj Siska" (str. 762).

30. jerej Petar Vučinić, član Crkvenog suda u Plaškom, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 12. jula 1904. godine u Srbskim Moravicama. Bogosloviju je završio 1925. godine u Sremskim Karlovcima. Za sveštenika je rukopoložen 17. januara 1927. godine i postavljen je za paroha u Majskim Poljanama, a zatim u Jasenovcu.

Otac Petar je uhapšen u Plaškom krajem maja 1941. godine i sproveden je u Zagreb. Iz Zagreba je oteran u logor "Danica" kod Koprivnice. Iz tog logora je 30. juna 1941. godine u osam sati uveče sa većom grupom Srba pod jakom stražom oteran u logor u Gospiću. U Gospiću je između 1. i 2. jula sa još nekoliko pravoslavnih srpskih sveštenika strahovito mučen, a potom su svi odvedeni i ubijeni u Jadovnu na Velebitu.

31. protojerej-stavrofor Jefto M. Vujović, član Crkvenog suda i arhijerejski zamenik u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 7. januara 1894. godine u Semijovima kod Bileće. Završio je šest razreda gimnazije i bogosloviju 1917. godine u Reljevu. Rukopoložen je 20. juna 1917. godine i postavljen je za paroha u Kifinom Selu, a potom je službovao u Ljubomiru i Nevesinju. Za člana Crkvenog suda i arhijerejskog zamenika postavljen je 1936. godine u Mostaru.

Uhapšen je od ustaša 24. juna 1941. godine, a idućeg dana je sa ostalim uhapšenim Srbima odveden u pravcu Širokog Brijega, gde je posle strahovitog mučenja živ bačen u jamu kod sela Sušnja.

32. jerej Bogdan Đ. Vrnjašević, paroh u Krupi na Vrbasu, Eparhija banjalučka

Rođen je na Vidovdan 1903. godine u Krupi na Vrbasu. Bogosloviju je završio 1931. godine u Sarajevu, a za sveštenika je rukopoložen 29. januara 1931. godine i postavljen je za paroha bočačkog, odakle je posle nekog vremena premešten na parohiju u Krupi, gde ga je i rat zatekao.

Između 19. i 20. juna 1941. godine, ustaše su uhapsili Bogdana. Odveli su ga prema Banjaluci. Uz put su ga tukli zlostavljali.

Otac Bogdan Vranješević nije ni slutio da mu je to poslednje putovanje.

Ustaše su ga ubili na putu za Banjaluku.

33. jeromonah Dositej (Vukićević), sabrat manastira Žitomislića, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Do biografskih podataka jeromonaha Dositeja (Vukićevića) nismo uspeli da dođemo.

U spisku srpskih sveštenika postradalih u NDH, koji je sastavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 37 (str. 109) navodi se ime jeromonaha Dositeja (Vukićevića) i podatak da je ubijen od ustaša kraj Neretve u junu 1941 godine.

34. jeromonah Konstantin (Vučurović), sabrat manastira Žitomislića, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Do biografskih podataka jeromonaha Konstantina (Vučurovića) nismo uspeli da dođemo.

U spisku koji je sastavio istoričar Veljko Đurić pod rednim brojem 40 (str. 109) navodi se ime jeromonaha Konstantina (Vučurovića) i podatak da je ubijen od ustaša kraj Neretve u junu 1941 godine.

35. iguman Serafim (Vukojević), nastojatelj manastira Gomionice, Eparhija banjalučka

Do biografskih podataka igumana Serafima (Vukojevića) nismo uspeli da dođemo.

U spisku, koji je sastavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 41 (str. 109) navodi se ime igumana Serafima (Vukojevića) i podatak da je ubijen od ustaša u manastiru Gomionici 1941 godine.

36. jerej Dušan M. Gavranović, paroh kod Drniša, Eparhija dalmatinska

Rođen je 5. februara 1912. godine u Kninskom polju. Bogosloviju je završio 1935. godine na Cetinju. Za sveštenika je rukopoložen 20. januara 1937. godine u Šibeniku, a potom je obavljao svešteničku službu na parohijama u Vaganu kod Glamoča i Baljcima.

Otac Dušan je uhapšen 7. juna 1941. godine od ustaša i oteran je u zatvor u Drnišu. Streljan je 15. juna i bačen u napuštenu jamu Kljakačkog rudnika pod Prominom zajedno sa sveštenomučenicima Andrićem i Jovićem.

37. jeromonah Antonije (Gajić), paroh u Maloj Trešnjevici, Eparhija zagrebačka

Rođen je 10. oktobra 1890. godine u Vrhovcima kod Slavonske Požege. Posle osnovne završio je nižu ratarsku školu i četiri razreda gimnazije nakon čega je položio ispit za sveštenomonaški čin u Pakracu. U Pakracu je zamonašen 8. oktobra 1918. godine. Iste godine je rukopoložen za jeromonaha. Najpre je službovao kao kapelan u Pakracu, a zatim je bio paroh u Salniku, Vojakovcu i Maloj Trešnjevici.

Odmah po proglašenju NDH, ustaše su upali u njegov stan. Tom prilikom, pored zlostavljanja, opljačkali su svu crkvenu i njegovu imovinu, ali su ga, ipak, ostavili na slobodi. Posle nekoliko dana ponovo su došli i odveli ga u nepoznatom pravcu.

Pretpostavlja se da je mučen i ubijen odmah na izlasku iz sela.

38. jerej Bogoljub Gaković, sekretar Crkvenog suda u Plaškom, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1900. godine, u Bosanskoj Krupi. Osnovnu školu je završio u svom rodnom mestu, a gimnaziju i bogosloviju u Sarajevu. Rukopoložen je 1924. godine. Službovao je na parohiji u Bosanskoj Suvaji do 1928. godine kada odlazi u Ameriku za paroha tamošnjim Srbima. Iz Amerike se vratio 1933. godine i ponovo je došao na parohiju u Suvaji. Pred sam rat postao je sekretar Crkvenog suda u Plaškom.

Uhapšen je zajedno sa sveštenomučenikom Savom Trlajićem, episkopom gornjokarlovačkim, 17. juna 1941. godine u Plaškom. Zatvoreni su u štali Josipa Tomljenovića, poznatog ustaškog zlikovca, gde su bili mnogo mučeni. Nekoliko dana kasnije (20. maja) sa još dva sveštenika i većom grupom Srba otpremljen je za Gospić. Nešto kasnije, ustaše su ih odveli na Velebit i u Jadovnu ih sve pobili.

39. jerej Vojislav Đ. Gašić, paroh u Tutnjevcu kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 30. jula 1906 godine u Ljubiji kod Prijedora. Bogosloviju je završio 1929. godine u Sarajevu, a za sveštenika je rukopoložen 9. marta 1930. godine i postavljen je za paroha u Rastošnici, a zatim je otišao na parohiju u Bosanski Šamac, odakle je 1938. godine prešao na parohiju u Tutnjevac.

Otac Vojislav je uhapšen 12. jula 1941. godine u Bijeljini sa još trideset pravoslavnih sveštenika i autobusom je odveden u pravcu Bosanske Rače. Prema raspoloživim podacima zaključuje se da je neko vreme proveo u gospićkom zatvoru iz koga je odveden na Velebit. Ubijen je u Jadovnu podelivši sudbinu sa ostalim Sveštenomučenicima i Novomučenicima koji postradaše zbog vere pravoslavne i srpskog imena.

40. protojerej Vladimir Gvozdenović, paroh u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 18. novembra 1866. godine u Duvnu. Posle završetka bogoslovije u Reljevu rukopoložen je 9. jula 1894. godine i postavljen je za paroha u Duvnu. Nekoliko godina kasnije, prešao je u Mostar, gde je ostao do svoje mučeničke smrti.

Uhapšen je od ustaša 24. juna 1941. godine i sutradan je odveden sa ostalima u pravcu Imotskog. Svi su mučeni, a potom su pobijeni kod Širokog Brijega i bačeni u jamu.

41. jerej Dimitrije Glumbić, paroh u Doljanima kod Daruvara, Eparhija pakračka

Rođen je 1912. godine u Malim Zdencima kod Grubiškog Polja. Petorazrednu bogosloviju je završio 1932. godine u Sremskim Karlovcima i postavljen je na parohiju u Srpskoj Kapeli, odakle je kasnije premešten u Doljane kod Daruvara.

Uhapšen je od ustaša i prebačen u logor Caprag kod Siska. U logoru je bio mnogo mučen i posle nekog vremena je prebačen u Srbiju.

Posle nekog vremena je postavljen je za vaspitača Dečijeg doma u Aranđelovcu. Od posledica ustaške torture umro je 1943. godine u Aranđelovcu.

42. jerej Jovan S. Gvozdenović, paroh u Raduču kod Gospića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 2. marta 1914. godine u Ponorima kod Otočca. Bogosloviju je završio 1938. godine u Sarajevu, a za sveštenika je rukopoložen 20. aprila 1939. godine i postavljen je za paroha u Studencima, odakle je kasnije prešao u Raduč.

Na Đurđevdan 1941. godine ustaše su upali u stan oca Jovana. Uhapsili su ga posle strahovitog kundačenja. Zajedno sa njim uhapšen je i njegov rođeni brat Nikola, marinski oficir, koji se kao ranjenik sklonio kod njega.

Obojica su ubijeni na putu prema železničkoj stanici, a njihova izmrcvarena tela su ostavljena na putu.

43. jerej Vlado Grozdanović, paroh u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Otac Vlado Grozdanović je bio sveštenik Zahumsko-hercegovačke eparhije. Služio je na nekoj od parohija u Mostaru.

Ne zna se kako je tačno stradao. Po svedočanstvu mostarskih žena datom 18. aprila 1942. godine, otac Vlado Grozdanović je stradao u prvom ustaškom naletu. Mesto njegovog pogubljenja vezuje se ili za reku Neretvu ili za jamu Široki Brijeg.

(O stradanju o. Vlade, nekih sveštenika i Srba mostarskog kraja videti u knjizi jeromonaha Atanasija Jevtića "Od Kosova do Jadovna"-Beograd 1987. g. str. 321.)

44. jerej Blažo K. Golubović, paroh u Krnješevcima, Eparhija sremska

Rođen je 14. januara 1910. godine u selu Orahovu kod Šavnika. Osnovnu školu je završio u Pivi, gimnaziju u Nikšiću, a bogosloviju 1935. godine na Cetinju. Za sveštenika je rukopoložen 30. jula 1936. godine u manastiru Svete Petke na Cetinju i postavljen je za paroha stabanjskog, odakle je kasnije prešao na parohiju u Krnješevcima.

Odmah po proglašenju NDH otac Blažo je pretučen od ustaša i proteran je za Beograd, gde je od posledica ustaškog batinanja umro 31. marta 1942. godine.

45. jerej Đorđe M. Gospić, paroh u Crnjelovu, srez Bijeljina, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 1. septembra 1887. godine u Gradačcu. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, gimnaziju u Sarajevu, a bogosloviju 1908. godine u Reljevu. Rukopoložen je 7. decembra 1908. godine i najpre je službovao kao činovnik Crkvenog suda u Tuzli, a potom je bio na parohijama u Tutnjevcu, Janji i Crnjelovu.

Uhapšen je od ustaša 12. jula 1941. godine sa ostalim sveštenicima iz bijeljinskog sreza. Zna se da je zajedno sa njima odveden kamionom Blagomira Đukanovića u pravcu Bosanske Rače. Ubijen je u Jadovnu na Velebitu.

46. jerej Milan Golubović, paroh u Čađevcima

Do biografskih podataka sveštenika Milana Golubovića nismo uspeli da dođemo.

Ubijen je 16. juna 1941. godine kod jedne pećine blizu sela Risovca, opština krnjeuška. Zajedno sa njim mučenički je postradao i Milan Banjac, paroh drvarski.

47. protojerej Živko Danilović, paroh u Ljubiji kod Prijedora, Eparhija banjalučka

Rođen je 1. januara 1895. godine u Glogovcu kod Dervente. Rukopoložen je 1921. godine i postavljen je na parohiju u Bukovici, a 1927. godine premešten je za paroha u Ljubiji.

Uhapšen je u aprilu 1941. godine i sproveden je u ustaški logor u Banjaluci. Iz zatvora je odveden 31. maja 1941. godine u pravcu Kotor Varoši.

Ustaše su ga, posle velikog mučenja, ubili u selu Čelincu.

48. iguman Ilarion ( Deretić ), starešina manastira Zavale, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je u Orahovcu kod Trebinja 1. jula 1887. godine. Monašku školu je završio u manastiru Žitomisliću, a za jeromonaha je rukopoložen 4. marta 1918. godine.

Ubijen je od ustaša u Popovom Polju 23. juna 1941. godine.

49. jerej Pero Dejanović, paroh u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Stradanje o. Pera Dejanovića (sveštenika na nekoj od mostarskih parohija ) se po svedočenju grupe Mostarki, datom 18. aprila 1942. godine, vezuje ili za reku Neretvu ili za jamu Široki Brijeg.

(O tome videti u knjizi jeromonaha Anastasija Jevtića "Od Kosova do Jadovna" - Beograd 1987. g. str. 321).

50. jerej Dušan Diklić, paroh u Plitvičkom Ljeskovcu kod Korenice, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1912. godine u Škarama kod Otočca. Bogosloviju je završio 1932. godine na Cetinju. Rukopoložen je 7. jula 1933. godine i postavljen je za paroha u Marindolu odakle je posle nekoliko meseci premešten u Plitvički Ljeskovac. Kao parohijski sveštenik završio je Bogoslovski fakultet u Beogradu.

Postoje zvanični podaci u kojima se govori da je Kvaternik na početku stvaranja NDH smatrao da je najpotrebnije da se plitvički sveštenik Dušan Diklić likvidira.

Nešto kasnije, ustaše su silom okupili meštane Plitvičkog Ljeskovca sa namerom da sruše mesnu pravoslavnu crkvu. Crkva je srušena u maju 1941. godine a prethodno je opljačkana.

Posle rušenja crkve ustaše su uhapsili oca Dušana i 1. juna 1941. godine. Odveli su ga u Korenicu, gde je u podrumu ustaškog stana bio izložen velikom mučenju. Posle pet dana prebacili su ga u Prijeboj i tu su ga likvidirali.

51. protojerej Branko B. Dobrosavljević, paroh u Veljunu, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 4. januara 1886. godine u Skradu kod Vojnića. Završio je osam razreda gimnazije i bogosloviju u Sremskim Karlovcima 1908. godine, a rukopoložen je 22. marta 1909. godine i postavljen je za paroha u Buvači, Radovici i Veljunu. Odlikovan je Ordenom Svetog Save i Ordenom Jugoslovenske krune Dž reda.

Na dan njegove Krsne Slave - Sv. Velikomučenika Georgija 1941. godine prota Branko je uhapšen od ustaša. Toga dana je ustaša Ivan Šajfor, učitelj iz Veljuna, sa svojim istomišljenicima počeo hapsiti Srbe u Veljunu, Cvijanović Brdu i Poloju. Tada je uhapšeno oko pet stotina Srba među kojima su bili otac Branko, njegov sin Nikola, student medicine, i otac Dimitrije Skorupan, paroh iz Cvijanović Brda.

Svi su bili zatvoreni u žandarmerijskoj stanici u Veljunu, gde su svi bili mučeni. Naročito je bio mučen protin sin Nikola. Sutradan, ustaše su naterali protu da svom živom sinu čita opelo. Svi su pobijeni 7. maja 1941. godine kod Hrvatskog Blagaja u šumi zvanoj "Kestenovac".

52. jerej Milan R. Diklić, paroh u Kosinju, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1. novembra 1907. godine u Starom Selu kod Otočca. Bogosloviju je završio 1928. godine u Sarajevu, a za sveštenika je rukopoložen 29. novembra 1930. godine i postavljen je za paroha u Studencima, odakle je kasnije prešao na parohiju u Kosinj.

Otac Milan je uhapšen u svom stanu u Donjem Kosinju 18. juna 1941. godine i odveden u logor u Gospić. U logoru je viđen u drugoj polovini juna 1941. godine i zna se da je odveden na Velebit, u Jadovno, gde je ubijen. Sa njim je u logoru bio i otac Uroš Rajčević. I on je podelio istu sudbinu.

53. jerej Mile D. Dokmanović, paroh u Perjasici kod Vojnića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 6. jula 1909. godine u Lapotu kod Ogulina. Bogosloviju je završio 1932. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 19. marta 1933. godine i postavljen je za paroha u Ličkim Osredcima, a potom u Poloju i Perjasici.

Dana 14. jula 1941. godine u Vojnić je stigla jedna grupa ustaša iz Vrgin Mosta. Odmah su počeli sa hapšenjem. Sa većom grupom Srba uhapšen je i otac Mile Dokmanović. Cela grupa je poterana u kamion i 29. jula je odvedena u pravcu sela Krnjaka. Svi su pobijeni maljevima i čekićima na mestu zvanom Božića Jarak, koje se nalazi u šumi pored Krnjaka na putu Karlovac - Plitvička jezera.

54. protojerej Vladimir P. Dujić, paroh i arhijerejski namesnik u Srbskim Moravicama, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 23. septembra 1868. godine u Modrušu kod Bugojna. Nižu realku je završio u Zagrebu, učiteljsku školu u Karlovcu, a bogosloviju 1890. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 1890. godine u Pakracu i postavljen je za paroha u Senju. Tri godine kasnije, 1893. godine prešao je na dužnost kapelana u Rijeci, a posle toga vršio je dužnost paroha na parohiji u Močilama, a od 1900. godine u Srbskim Moravicama. Odlikovan je Ordenom Svetog Save XX stepena.

Na Pavelićev imendan - Sv. Antu (13. juna 1941. g.) - iz Ogulina je došlo petnaestak ustaša pod vođstvom jednog ustaškog satnika. Tada su u Srbskim Moravicama pohapšeni svi ugledniji Srbi. Sa njima je uhapšen i prota Vladimir Dujić.

Istog dana, svi su odvedeni u ogulinski zatvor, gde su držani dva dana, a zatim su upućeni u logor "Danica" kod Koprivnice.

Kada su stigli u logor, jedan ustaša je nekim predmetom udario protu po očima, razbio mu naočare koje su ga povredile i strašno ga je zlostavljao. Protu je oblila krv, ali nije pustio glasa već se držao "kao heroj čovjek, koji se nije bojao ni ustaša, ni smrti i koji je svojim držanjem u logoru svima imponovao i ulijevao hrabrost" - kako svedoči jedan očevidac.

Krajem juna je sa još 250 Srba upućen u Gospić, gde je u kaznenom zavodu isprebijan sa ostalim sveštenicima, a potom su svi odvedeni na Velebit i pobijeni u Jadovnu.

55. protojerej Milan I. Dokmanović, paroh u Plaškom, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1. maja 1887. godine u Kruševicama kod Trebinja. Gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 27. septembra 1911. godine i postavljen je za protskog kapelana u Plaškom, gde je ostao do 1932. godine, kada je premešten na dužnost parohijskog sveštenika u Plaškom.

Ustaše su mu 25. aprila 1941. godine odredili kućni pritvor sa Episkopom Savom Trlajićem i još nekim sveštenicima. Uhapšen je 28. maja 1941. godine i odveden u ogulinski zatvor. Zatvoren je zajedno sa protom Isom Pejnovićem. Jednog dana, u njihovu ćeliju je upao jedan ustaša. Obojicu ih je izveo u dvorište i tu ih je mučio i maltretirao. Nekoliko dana im nisu davali hranu. Oko 9. juna 1941. godine jedna grupa od 46 Srba otpremljena je u logor "Danica" kod Koprivnice. U tom transportu se nalazio i prota Dokmanović.

Pre nego što su pošli, svi su izvedeni u dvorište, prislonjeni uza zid i u njih su bile uperene puške kao da će biti streljani. Cela grupa nije mnogo držana u Koprivnici već su sa još 250 Srba u noći između 1. i 2. jula odvedeni u Gospić, gde su svi pretučeni, a potom odvedeni na Velebit i pobijeni u Jadovnu.

56. jerej Milojko E. Došen, parohu Počitelju kod Gospića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 10. aprila 1880. godine u Počitelju kod Gospića. Gimnaziju je završio 1898. godine u Sušaku, a bogosloviju 1904. godine u Zadru. Rukopoložen je 13. marta 1905. godine. Službovao je na parohijama u Širokoj Kuli i Ostrovcu. U Prvom svetskom ratu bio je zatočen u manastiru Gomirju. Posle rata je postavljen za paroha u Počitelju. Odlikovan je Ordenom Jugoslovenske krune Dž stepena.

Uhapšen je u Počitelju 16. juna 1941. godine i odveden je u ustaški logor u Gospiću. Krajem juna 1941. godine odveden je na Velebit, u Jadovno, gde je ubijen i bačen u jamu.

57. arhimandrit Dimitrije (Damjanović), paroh u Našicama, Eparhija pakračka

Do biografskih podataka arhimandrita Dimitrija (Damjanovića) nismo uspeli da dođemo.

U spisku, koji je sastavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 54 (str. 110) navodi se ime arhimandrita Dimitrija Damjanovića i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

58. jerej Vasilije Dobronravov, paroh iz Vognja kod Bugojna, Eparhija dabro-bosanska

Do biografskih podataka sveštenika Vasilija Dobronravova nismo uspeli da dođemo. Zna se da je ubijen od ustaša u Prijeboju 1941. godine.

59. jerej Ilija Dodić, paroh iz Truvara kod Bosanskog Grahova, Eparhija dalmatinska

Do biografskih podataka sveštenika Ilije Dodića nismo uspeli da dođemo. Zna se da je ubijen od ustaša 1941. godine.

60. jerej Bogdan Đogović, paroh u Kifinom Selu kod Nevesinja, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 18. januara 1905. godine u Rijeci kod Nevesinja. Bogosloviju je završio na Cetinju, a službovao je na parohijama u Vraništu kod Kičeva (Makedonija) i u Kifinom Selu u Hercegovini. Po dolasku Bugara u Makedoniju proteran je iz Makedonije.

Uhapšen je od ustaša u Kifinom Selu i odveden je u Nevesinje. Ubijen je 21. juna 1941. godine i bačen u jamu kod vojničkog groblja.

61. jerej Milan Đukić , sekretar Eparhijskog upravnog odbora u Plaškom, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1885. godine u selu Grmuši kod Bihaća. Trgovačku školu je završio u Bihaću, a Bogoslovsko-učiteljsku školu u Prizrenu. Rukopoložen je 1908. godine i postavljen je za paroha u Velikom Radiću, gde je ostao sve do 1925. godine, kada je postavljen za sekretara EUO Eparhije bihaćke. Nešto kasnije, prešao je na istu dužnost u Plaškom.

Uhapšen je krajem maja 1941. godine i odveden je u ogulinski zatvor "Kula". Iz Ogulina je upućen u Koprivnicu. Zna se da je bio i u zagrebačkom zatvoru. Krajem juna 1941. godine otac Milan je sa još 250 Srba i desetinom sveštenika sproveden u Gospić gde je između 1. i 2. jula pretučen, a potom je ubijen i bačen u jamu Jadovno na Velebitu.

62. jeromonah Ignjatije (Đurić), paroh u Velikoj Kladuši, Eparhija banjalučka

Rođen je 1898. godine u selu Ležimiru kod Sremske Mitrovice. Osnovnu školu je završio u svim rodnom mestu, a monašku školu 1923. godine u manastiru Rakovici. Iste godine je i zamonašen u manastiru Beočinu. Šest godina kasnije prelazi u Dalmatinsku eparhiju, a potom u Gornjokarlovačku, gde biva postavljen za paroha u Plaškom, odakle je 1939. godine premešten u Veliku Kladušu.

Uhapšen je početkom avgusta 1941. godine u Velikoj Kladuši i sa većom grupom Srba zatvoren je u tamošnju crkvu, gde su svi bili izloženi ustaškom iživljavanju. Otac Ignjatije je, po pričanju očevidaca, polumrtav prebačen u mesto zvano Mejino Stenje i tu je ubijen sa ostalim Srbima .

63. jeromonah Gavrilo (Eklemović), sabrat manastira Privina Glava, Eparhija sremska

Rođen je 1907. godine u Dalju. S obzirom da je bio jedini živi jeromonah u tom kraju, pravoslavni Srbi iz sela Male Vašice pozvali su ga da obavi Svetu Tajnu Krštenja. Na prolazu kroz Šid 12. jula 1941. godine otac Gavrilo je sahranio uglednog lekara dr. Emila Kostića. Neposredno posle toga, uhapšen je od ustaša i podvrgnut je velikom mučenju. Tukli su ga, čupali mu i palili bradu i kosu, a zatim je nateran da sa punim džakom kukuruza prođe kroz ulice Šida.

Posle toga, oteran je u Sremsku Mitrovicu, gde je ponovo mučen i streljan.

64. protojerej Gligorije V. Živković, paroh u Bočugi kod Gline, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 24. januara 1871. godine u svešteničkoj porodici u Slabinji kod Kostajnice. Završio je šest razreda gimnazije, učiteljsku školu i bogosloviju u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 2. februara 1895. godine i postavljen je za sveštenika u Svinjici i Vlahoviću, a po očevoj smrti došao je za paroha u Bačugi.

Početkom juna 1941. godine ustaše su ga, zajedno sa većim brojem tamošnjih Srba, uzeli za taoca. Tom prilikom, svi su odvedeni u Petrinju, a zatim u Sisak. Iz Siska je 2. juna 1941. godine izveden iz zatvora zbog bolesti. Ubijen je sa većim brojem zatvorenika u šumi Brezovici iza Siska.

65. protođakon Lazar Živadinović , sekretar Crkvenog suda u Zagrebu, Eparhija zagrebačka

Do biografskih podataka protođakona Lazara Živadinovića nismo uspeli da dođemo. Uhapšen je zajedno sa mitropolitom zagrebačkim Dositejom. Najpre su bili u zatvoru zagrebačke policije u Petrinjskoj ulici, a nešto kasnije je oteran u logor "Danica" kod Koprince.

Iz "Danice" je 30. juna upućen u gospićski zatvor, gde je u noći između 1. i 2. jula 1941. godine pretučen sa ostalim sveštenicima. Potom su svi odvedeni na Velebit, gde su pobijeni i bačeni u jamu Jadovno.

66. jerej Nikola M. Zagorac, paroh u Ličkom Petrovom Selu kod Korenice, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 9. septembra 1910. godine u Breziku kod Gospića. Bogosloviju je završio 1932. godine na Cetinju. Za sveštenike rukopoložen 1933. godine i postavljen je za paroha u Udbini, odakle je, nešto kasnije, prešao u Ličko Petrovo Selo.

Otac Nikola je uhapšen odmah po proglašenju NDH. Ustaše su ga, sa većom grupom njegovih parohijana, odveli u nepoznatom pravcu. Ima više svedočanstava o stradanju oca Nikole, ali se ne poklapaju.

Prema jednom svedočanstvu, ustaše su ih odveli u crkvenu portu u Ličkom Petrovom Selu i tu su ubili 43 Srbina. Među njima je bio i otac Nikola.

Po drugom, ustaše su u blizini Plitvičkih jezera ubili jednog pravoslavnog sveštenika. Njega su najpre popeli na zvonik, a zatim su ga bacili kroz otvor. Ustaše su, dok je sveštenik padao, sa zvonik vikali "NESTA KRSTA OD TRI PRSTA". Zatim su pritrčali polumrtvom svešteniku i probili ga bajonetom. To se desilo 13. avgusta 1941. godine.

Po trećem kazivanju, otac Nikola je ubijen na nekoj strugari blizu Bihaća sa još 700 Srba iz Ličkog Petrovog Sela.

Njegovu porodicu - suprugu i dvoje nejake dece - ustaše su oterali u Jasenovac u maju 1942. godine i tu im se izgubio svaki trag.

67. jerej Vojislav B. Zonjić, paroh u Obrežu, Eparhija sremska

Rođen je 1. decembra 1913. godine u Oblom Brdu, srez andrijevički. Bogosloviju je završio na Cetinju 1935. godine, a rukopoložen je u februaru 1937. godine i postavljen je za paroha u Obrežu.

Po proglašenju ustaške NDH uhvaćen je od ustaša i pretučen je kundacima. Proteran je za Srbiju, gde je umro od posledica ustaškog batinanja.

68. jerej Jovan S. Zečević, paroh u Vozući kod Žepče, Eparhija dobro-bosanska

Rođen je 20. januara 1895. godine u Bosanskom Novom. Završio je gimnaziju i bogosloviju u Sarajevu. Rukopoložen je 1922. godine i postavljen je za paroha u Vozući, gde je ostao do okupacije.

Uhapšen je od ustaša i zatvoren je u Zavidoviću. Početkom juna 1941. godine odveden je u pravcu Slavonskog Broda sa povećim brojem Srba. Odvedeni su u Koprivnicu.

Svi su bili mučeni, a potom su odvedeni u nepoznatom pravcu odakle se više nisu vratili. Sin oca Jovana - Nikola - streljan je u Jasenovcu u 16-toj godini života.

69. jerej Slavko M. Zjalić, paroh u Paklenici kod Novske, Eparhija pakračka

Rođen je 2. avgusta 1913. godine u Gređanima kod Nove Gradiške. Bogosloviju je završio 1932. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je u Pakracu 5. maja 1933. godine i postavljen je za paroha u Zrinj=Dijelku, odakle je kasnije premešten u Paklenicu.

Otac Slavko je uhapšen 10. juna 1941. godine sa više svojih parohijana i svi su zatvoreni u novskom zatvoru. Svi su mučeni, a potom su (14. juna) odvedeni u Jasenovac. Ubijen je u Jasenovcu i bačen u Savu.

Jedan očevidac, neki Pavić iz sela Kričaka kod Pakraca, pričao je da je prilikom dolaska u logor čuo sledeću ustašku konstataciju: "Viđe li ti popa (psovka) kako se taj držao, pa ni da jaukne kad su ga rezali".

70. jerej Zojalić, paroh iz Brezane kod Nove Gradiške, Eparhija pakračka

Ime i biografske podatke sveštenika Zojalića iz Brezane nismo uspeli da saznamo. Njegovo prezime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine našli smo u spisku stradalih sveštenika, koji je sastavio istoričar Veljko Đurić (str. 111; red. br. 74)

71. protojerej Geno Ilić, paroh u penziji iz Gospića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1863. godine u Smiljanu kod Gospića u svešteničkoj porodici. Višu gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 1886. godine. Služio je na parohijama u Zrmanji i Gospiću.

Rat ga je zatekao kao teškog bolesnika vezanog za postelju. Ustaše mu ni bolesnom nisu dali mira pa su ga više puta mučili i zlostavljali. Umro je u julu 1941. godine. Sahranjen je tajno na gospićkom groblju uz prisustvo grobara i njegove supruge.

72. protojerej Branko Ivanić, vojni sveštenik, Eparhija sremska.

Rođen je 11. novembra 1876. godine u Divošu. Završio je četiri razreda gimnazije u Sremskoj Mitrovici i učiteljsku školu u Petrinji. Bio je učitelj u Grku i M. Vašici. Nakon nekoliko godina upisao je bogosloviju u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 1904. godine.

Za vreme okupacije prota Branko je otišao kod brata Đorđa, sveštenika u M. Vašici, da ga zameni. Jedne noći ustaše su došli, protu uhapsili i sproveli u Šid. Usput su ga tukli i čupali mu bradu.

Iz Šida je sproveden u Zagreb, a odatle je proteran za Beograd, gde je bolestan i izmučen umro 12. decembra 1941. godine.

73. protojerej Ilija V. Ilić, penzionisani član Crkvenog suda, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 10. avgusta 1888. godine u Rujnici, srez Cazin. Posle šest razreda gimnazije upisao se u bogosloviju u Reljevu. Rukopoložen je 5. novembra 1910. godine i postavljen je za paroha u Stabandži kod Bosanske Krupe. Odatle je prešao u marićku parohiju da bi, nešto kasnije, došao u rodne Rujnice.

Uhvaćen je 1941. godine sa šestoricom crkvenih odbornika iz Rujnice i oteran je u Gospić, a odatle u Novomučeničko Jadovno. Posle hapšenja prote Ilije u Rujnici je spaljeno 60 srpskih kuća i crkva.

74. jerej Ljubomir A. Jakšić, paroh iz Han Pijeska, srez Vlasenica, Eparhija Zvorničko-tuzlanska

Rođen je 8. jula 1908. godine u Miletićima. Bogosloviju je završio 1929. godine u Sarajevu, a rukopoložen je 27. februara 1930. godine i postavljen je za paroha u Koprivnu. Nešto kasnije je prešao na parohiju u Han Pijesak.

Uhapšen je od ustaša 22. juna 1941. godine i zatvoren je u sreski zatvor. Istoga dana, u večernjim časovima, ustaše su odveli oca Ljubomira i još šest Srba.

Pobijeni su početkom jula 1941. godine kraj Rašića Gaja niže Vlasenice. Prethodno su zlostavljani, ponižavani i mučeni najstrašnijim mukama.

Najviše su mučili oca Ljubomira.

75. jerej Mihailo R. Jovanović, penzionisani sveštenik iz Broca, nastanjen u Bjeljini, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 14. oktobra 1875. godine u Velikom Selu, srez Bijeljina, u svešteničkoj porodici. Posle osnovne škole i završene niže trgovačke škole upisao je bogosloviju u Reljevu, koju je završio 1894. godine. Rukopoložen je 19. marta 1896. godine i služio je na parohiji u Sandićima, a kasnije je premešten na parohiju u Brocu, gde je i penzionisan.

Za oca Mihaila se zna da je uhapšen 12. jula 1941. godine u Bijeljini zajedno sa ostalim sveštenicima. Svi su odvedeni u pravcu Bosanske Rače. Ubijeni su na Velebitu i bačeni u Jadovno.

76. jeromonah Sevastijan (Jović), paroh u Drnišu, Eparhija dalmatinska

Rođen je 17. septembra 1882. godine u Drnišu. Završio je bogosloviju u Zadru 1901. godine i primio je monaški čin u manastiru Krki, gde je rukopoložen i za jeromonaha 25. februara 1904. godine. Služio je na parohijama u Markovcu, Braćancu, Kosovu i Drnišu. Neko vreme bio je nastojatelj manastira Krke i Dragovića.

Otac Sevastijan je uhapšen od ustaša u Drnišu 1. juna 1941. godine i podvrgnut je velikom mučenju. Čupali su mu bradu i brkove, odrezali mu nos i uši i, na kraju, su ga dotukli.

Bačen je u jamu napuštenog Kljakačkog rudnika pod Prominom kod Drniša. Takvu sudbinu podelilo je još oko 300 Srba Novomučenika iz Drniške Krajine. Tada su stradala i dva srpska sveštenika. U to vreme ustaše su svuda govorili: "O Božiću ne smije biti ni jednog živog Srbina!"

77. jerej Dimitrije D. Jerković, paroh u Širokoj Kuli kod Gospića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1909. godine u Divoselu. Bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima. Služio na parohijama u Smiljanu, Debelom Brdu i u Širokoj Kuli.

Otac Dimitrije je uhapšen 12. aprila 1941. godine. O njegovom hapšenju je dostavljen izveštaj Crkvenom sudu Eparhije gornjokarlovačke. Iz Široke Kule je odveden u logor u Gospić. Pouzdano se zna da je u gospićkom logoru bio 26. juna 1941. godine, kada je bio mučen i vređan. Iz Gospića je vezan odveden na Velebit. Prema jednom svedočanstvu, glava mu je bila razbijena još u Gospiću. Sa njim je mučen i prota Matija Stijačić, paroh iz Smiljana.

Prilikom ustaškog pokolja u Divoselu ubijeno je i jedno dete oca Dimitrija Jerkovića.

78. protojerej Vasilije Jovičić, paroh u Foči, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 16. decembra 1888. godine u Foči. Bogoslovsko-učiteljsku školu završio je 1909. godine u Prizrenu. Rukopoložen je 9. avgusta 1910. godine. Služio je na parohijama u Biogradu kod Nevesinja, Jabuci i Foči.

Otac Vasilije je, odmah posle proglašenja NDH, mučen i prognan u Srbiju. Umro je 1943. godine kao izbegli sveštenik u Beogradu.

79. jerej Mihailo T. Jovanović, paroh u Jablanici kod Brčkog, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 30. juna 1883. godine u Priboju. Šest razreda gimnazije je završio u Sarajevu, a bogosloviju 1906. godine u Reljevu. Rukopoložen je 19. januara 1907. godine i postavljen je za administratora parohije u Kožuhama, a od 1909. godine služio je na jablaničkoj parohiji sa sedištem u Mačkovcu.

Uhapšen je od ustaša zajedno sa sinom Momčilom. Odvedeni su u gospićski logor, a odatle su posle nekog vremena prebačeni u Jasenovac.

U Jasenovcu su mnogo mučeni, pa je otac Mihailo umro 14. novembra 1941. godine u ćeliji od gladi, iznemoglosti i uboja. I njegov sin je ubijen početkom decembra 1941. godine sa još osmoricom Srba.

80. protojerej Emilijan G. Josifović, paroh u Opatovcu, kod Vukovara, Eparhija sremska

Rođen je 17. jula 1873. godine u Boljevcima kod Zemuna. Višu gimnaziju je završio u Sremskim Karlovcima, a bogosloviju 1898. godine. Rukopoložen je 24. jula 1899. godine u manastiru Kuveždinu i postavljen je za paroha u Otapovcu.

Posle proglašenja NDH ustaše su počeli da ga zlostavljaju. Noću, između 9. i 10. juna 1941. godine ustaše su upali u njegov stan i izvukli ga iz kreveta. U kući su ga zadavili. Njegovo mrtvo telo bacili su u bunar ispred kuće.

81. jerej Risto Jelačić, paroh iz Drvara, Eparhija dalmatinska

Do biografskih podataka sveštenika Rista Jelačića nismo uspeli da dođemo.

U spisku stradalih sveštenika SPC, koji je sastavio istoričar Veljko Đurić u knjizi "Ustaše i pravoslavlje", pod rednim brojem 79 (str. 111) navodi se ime sveštenika Rista Jelačića.

Uz njegovo ime stoji i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

82. protojerej Pavle Katanić, arhijerejski namesnik iz Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 25. aprila 1878. godine u Stuparima, srez Tuzla. Bogosloviju je završio u Reljevu 1901. godine, a u početku je bio učitelj. Kasnije je rukopoložen i postavljen je za paroha u Turačiću. Službovao je i na parohijama u Boljaniću i Bijeljini. Odlikovan je Ordenom Svetoga Save.

Kada je počeo rat, otac Pavle nije hteo da pređe u Srbiju. Tada je pred narodom rekao: " Ostajem sa svojim stadom, pa šta mi Bog da".

Iz Bijeljine je odveden sa ostalim sveštenicima u pravcu Bosanske Rače, a odatle u gospićski logor, gde je ubijen od ustaša.

83. jerej Radovan Kovačević, paroh u Primišlju kod Slunja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 23. marta 1908. godine u Latinu kod Plaškog. Bogosloviju je završio 1930 godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 2. avgusta 1931. godine i postavljen je za paroha u Radovici, odakle je kasnije prešao u Primišlje.

Dana 29. jula 1941. godine u Primišlje su došli ustaše iz Ogulina. Predvodio ih je Josip Tomljenović, ustaški logornik iz Plaškog. U Primišlje su stigli u toku noći. Na spavanju su pohvatali sve viđenije Srbe, a sa njima i oca Radovana.

Svi su odvedeni u Slunj, ali su Italijani pustili uhapšenog sveštenika. Posle tri dana, otac Radovan je ponovo uhapšen i oteran je u logor u Ogulinu. Prema jednom svedočanstvu, vraćen je u slunjski zatvor. Tada je uhapšena i njegova porodica, (supruga i dvoje dece). Jedno dete je streljano pred očima roditelja. Kada je majka potrčala da zaštiti svoje dete probodena je nožem. Nakon toga, streljan je i otac Radovan sa drugim detetom.

84. jeromonah Sava (Kojić), paroh u Buvači kod Slunja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1906. godine u Miletićevu (Banat).

Rano u zoru 9. avgusta 1941. godine ustaše su došli u Buvaču i pohapsili su mnoge Srbe, a sa njima i jeromonaha Savu. Sve su ih zatvorili u crkvu u Velikoj Kladuši i tu su ih podvrgli strahovitom mučenju.

Drugog dana po hapšenju, cela grupa je odvedena na mesto zvano Mejino Stenje. Svi su pobijeni i bačeni u protivtenkovske rovove.

Sutradan su meštani došli na mesto zločina i tu videli strašan prizor = nabacani i iskrvavljeni leševi njihovih komšija i rođaka sa povezanim rukama. Sve je ostalo tako do posle podne kada su ustaše doveli dvadesetak Srba, koji su nagrnuli zemlju i tako ih sahranili.

Nešto kasnije, ustaški pir je nastavljen. Iz sela Radovice, Ruševice, Selišta, Manjevca i Pašina Potoka pokupili su žene i decu, izveli ih na Banića Glavicu i sve ih pobili.

85. jerej Vasilije Kovačina, paroh u Metkoviću, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 13. decembra 1912. godine u Gnojnicama. Bogosloviju je završio 1936. godine na Cetinju, a za sveštenika je rukopoložen 14. marta 1937. godine i postavljen za paroha u Biogradu kod Nevesinja. Nešto kasnije, premešten je u Metković.

Uhapšen je 18. juna 1941. godine i odveden u ustaški logor u Trpnju, a potom u Janjinu, Ston i, na kraju, u Dubrovnik. Iz Dubrovnika je 27. juna 1941. godine odveden prema manastiru Zavali. Zaklan je u blizini manastira.

86. iguman Teofan (Kosanović), starešina manastira Gomirja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1881. godine u Veri kod Plaškog. Zamonašio se 1903. godine i kao jeromonah je opsluživao parohije u Marin Dolu, Ponikvama, Blinji i Gomirju. Za starešinu manastira Gomirja postavljen je 1929. godine i na toj dužnosti je ostao do svoje mučeničke smrti.

Iguman Teofan je uhapšen od ustaša sredinom juna 1941. godine zajedno sa jeromonahom Nektarijem (Dazgićem). Oterani su u ustaški logor "Kula" u Ogulinu. Posle osam dana mučenja, iguman je odveden u koprivnički logor "Danica". U Koprivnici je najviše mučen. Ustaše su mu nabili kamilavku na glavu, pa su ga onda tukli i mučili svakovrsnim mukama.

Iz Koprivnice je 30. juna 1941. godine U Gospiću je proveo neko vreme.

Iz Gospića je sa većom grupom Srba odveden na Velebit. Svi su mučeni, pobijeni i bačeni u jamu zvanu Jadovno.

87. jerej Ljubomir C. Krnjić, paroh u Brocu kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 28. maja 1909. godine u Osiječanima kod Gračanice. Bogosloviju je završio 1930. godine u Sremskim Karlovcima. Za sveštenika je rukopoložen 8. maja 1931. godine i postavljen je za paroha u Čađavici. Nešto kasnije, premešten je na parohiju pribojevićku, a zatim na parohiju u Brocu.

Uhapšen je 12. jula 1941. godine sa ostalim sveštenicima i odveden je u pravcu Bosanske Rače.

Ubijen je krajem jula 1941. godine na Velebitu i bačen u jamu u Jadovnu.

88. protojerej Dušan Krnjević, vojni sveštenik u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 16. avgusta 1882. godine u Fatnici. Završio je Bogoslovsko-učiteljsku školu u Prizrenu. Rukopoložen je 5. juna 1905. godine i postavljen je za paroha u Čajniču. Nešto kasnije, prešao je u Mostar, a potom je primio dužnost vojnog sveštenika u Mostaru.

Uhapšen je u masovnom hapšenju Srba u Mostaru 20. jula 1941. godine. Ustaše su ga, sa još 300 Srba iz mostarskog kraja, uhapsili i vezali žicom. Svi su odveden u Gospić gde su podelili sudbinu sa svojim pravoslavnim narodom.

89. jerej Risto Katić, paroh iz Stajković Sela kod Livna, Eparhija dalmatinska

Do biografskih podataka sveštenika Rista Katića iz Livna nismo uspeli da dođemo.

U spisku koji je sastavio istoričar Veljko Đurić pod rednim brojem 86 (str. 111) navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine. Mesto njegove smrti, takođe, nije poznato.

90. jerej Spaso Lavrnja, paroh u Suvaji kod Donjeg Lapca, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1912. godine u Pritoci kod Bihaća. Četiri razreda gimnazije je završio u Bihaću, a šestorazrednu Bogosloviju 1935. godine na Cetinju. Rukopoložen je 18. maja 1936. godine. Služio je na parohijama u Velikoj Kladuši i Suvaji.

Početkom juna 1941. godine otac Spaso se autobusom vraćao iz Bihaća. Ustaše su ga zadržali u Donjem Lapcu. Tu je držan nekoliko dana. Terali su ga da čisti ulice, a u zatvoru su mu čupali bradu i stavljali so u rane.

Dana 19. juna 1941. godine odveden je sa jednom grupom sveštenika u Gospić. Odatle su, nešto kasnije, odvedeni na Velebit. Ubijen je na Velebitu i bačen u jamu Jadovno.

Ustaše su 1. jula 1941. godine, posle hapšenja oca Spase, došli u Suvaju i odmah su počeli sa hapšenjem. U parohijskom domu su zatekli suprugu oca Spase - Ljubicu - koja je bila pred samim porođajem.

Ljubici su rasporili utrobu i izvadili nerođeno dete. Drugo dete, sinčića od četiri godine, ranili su iz puške, a potom su ga zaklali.

Italijanski karabinjeri su ostavili pisano svedočanstvo o ovom ustaškom zločinu. Tu se kaže:

"...Dana 18. juna ustaše su prisilili sveštenika Spasu Lavrnju iz Suvaje da siđe iz poštanskog automobila, a potom su ga oterali u šumu i ubili...

...Dana 1. jula ustaše su zapalili selo Suvaju i u tom požaru je izgorelo 25 kuća. U selu su ubijali žene, djecu i ljude u ukupnom broju od 300 lica od kojih je 170 zakopano u tri jame, a ostali su spaljeni.

Takođe, u Suvaji se desilo i ovo, ženi sveštenika Spasa Lavrnje, koji je ranije bio ubijen, ustaše su rasporili trbuh, izvukavši živo dete, koje su ubili."

91. jerej Milorad Lukić, paroh u Pazariću, Eparhija dobro-bosanska

Rođen je 23. marta 1908. godine u Obudovcu. Bogosloviju je završio 1930. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 12. maja 1931. godine i postavljen za paroha jaseničkog u Zvorničko-tuzlanskoj eparhiji. Odatle je premešten je u Pazarić, gde ga je rat zatekao.

Ustaše su ga , odmah po proglašenju NDH, mučili i maltretirali, a potom proterali u Srbiju. Nastanio se u Topoli, gde je oboleo. Umro je 12. avgusta 1942. godine od posledica ustaškog maltretiranja i mučenja.

92. protojerej Bogdan Lalić, katiheta u Sarajevu, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 8. juna 1889. godine u Sarajevu. Završio je Bogoslovsko-učiteljsku školu u Prizrenu. Za sveštenika je rukopoložen 25. aprila 1914. godine. Služio je na parohijama u Cikotama, Mokrom, Palama i Vranjanu. Godine 1919. postavljen je za katihetu u Sarajevu. Na toj dužnosti ga je i rat zatekao.

Uhapšen je u prvoj polovini juna 1941. godine. Sa njim je uhapšen i u zatvor odveden i njegov sin, učenik bogoslovije. Pouzdano se zna da su na Vidovdan 1941. godine bili u zatvoru. Kasnije su odvedeni u gospićski logor. Obojica su ubijeni na Velebitu i bačeni su u Jadovno.

93. jerej Pantelija Landup, paroh u Striježevici kod Pakraca, Eparhija pakračka

Rođen je 7. aprila 1912. godine u Rajiću kod Novske. Bogosloviju je završio 1934. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je iste godine i postavljen za paroha u Striježevici.

Uhapšen je u maju 1941. godine u svom stanu. Ustaše su ga odvele u pakrački zatvor. Posle toga, predat je ustaškim mučiteljima kaznenog zavoda u Gospiću.

Ubijen je sa ostalim sveštenicima nad jamom Jadovno ne Velebitu.

94. protojerej Radovan Lapčević, paroh u Blatuši kod Vrgin Mosta, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1863. godine u svešteničkoj porodici. Rukopoložen je 1888. godine. Služio je u na parohiji u Blatuši.

Uhapšen je početkom avgusta 1941. godine u svom stanu, gde je ležao kao težak bolesnik. Pošto se sam nije mogao podići iz kreveta, ustaše su ga silom izvukli iz kuće. Gurali su ga i bacali niz stepenice tako da je ispred kuće već bio onesvešćen.

Čim je došao svesti, počeo je da grdi ustaše zbog nečovečnog postupanja zbog čega su ga ovi još više mučili i tukli. Poveli su ga prema Vrgin Mostu. Putem do Vrgin Mosta (negde oko 2 kilometra) išao je veoma teško jer je bio bolestan, star i iznemogao. Ustaše su ga ubli čim su stigli u Vrgin Most. Njegovo mrtvo telo bacili su u jednu jamu pored puta.

95. protojerej Petar Majstorović, paroh u Ličkim Doljanima kod Donjeg Lapca, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1870. godine u Boričevcu. Višu gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima 1894. godine. Rukopoložen je 1895. godine u Plaškom. Služio je na parohijama u Gračacu, Velikoj Popini, Štikadi, Mekinjaru, Ličkoj Jasenici, Osredcima i Doljanima.

Ustaše su 15. juna 1941. godine upali u selo i odmah su blokirali protinu kuću. Ustaše su upali u protinu kuću, izveli protu i njegovog bolesnog sina Milojka, studenta. Doveli su ih do kamiona i zajedno sa jednom većom grupom Srba odvezli u zator u Donjem Lapcu. Odatle su, u drugoj polovini juna 1941. godine, prebačeni za Gospić. U prvo vreme, prota i njegov sin bili su zajedno u ćeliji. Obojica su mučeni. Po pričanju preživelih mučenika, njih dvojicu su jedva prepoznali prilikom prvog izlaska u zatvorsku šetnju. Jedan komšija je zapitao Milojka kako to izgleda, a Milojko mu je na to odgovorio:

"Ovo nije skoro ništa, da nam vidiš leđa. Gore je i od ovoga to što moram gledati duševne patnje tatine. Čini mi se da bi i njemu i meni bilo lakše da smo razdvojeni i da ne gledamo muke jedan drugoga".

Noću 22. juna 1941. godine ustaše su pred protinom ćelijom mučili jednu ženu koja je u očaju vikala: "Ubijte me ja ne znam ništa. To zna kum proto".

Posle toga, ustaše su ubrzano došli do protine ćelije. Između sebe su se dovikivali: "Proto se objesio, a sin mu presjekao žile". Prota je nađen obešen. Odelo mu je bilo pocepano i krvavo. Skinuli su ga, izneli u dvorište i u njega ispalili jedan metak iz pištolja.

96. protojerej Jovan D. Magarašević, arhijerejski namesnik u Tuzli, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 4. jula 1891. godine u Dalju. Osam razreda gimnazije je završio u Osijeku, a bogosloviju u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 1914. godine. Služio je u Sremu i Tuzli. Odlikovan je Ordenom Svetoga Save Dž reda.

Uhapšen je 16. maja 1941. godine u Tuzli, gde je ostao do 27. maja, kada je otpremljen u koprivnički logor. Iz Koprivnice je 1. jula 1941. godine prebačen za Gospić, gde je u noći između 1. i 2. jula 1941. godine ubijen.

97. jerej Miladin Milić, paroh u Bilješevu kod Zenice, Eparhija dobro-bosanska

Rođen je 15. novembra 1913. godine u Pljevljima. Bogosloviju je završio 1935. godine u Sarajevu. Najpre je radio kao zvaničnik Crkvenog suda u Sarajevu. Rukopoložen je 17. oktobra 1937. godine i postavljen za paroha u Brezičanu i Bilješevu.

Uhapšen je 27. aprila 1941. godine u parohijskom stanu u Bilješevu. Ubio ga je katolički raspop, ustaša Eugen Gujić, bivši fratar iz Busovače.

98. protojerej Dušan Malobabić, paroh u Kolariću kod Vojnića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 31. oktobra 1866. godine u Plaškom. Bogosloviju je završio 1889. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 12. februara 1890. godine.

Prota Dušan je uhapšen sa sveštenicima Ninkovićem, Peuračom, Šušnjarom i Dokmanovićem, ali je kao star i iznemogao pušten. Nekoliko dana kasnije, ujutro oko pet sati, ustaše su upali u njegov stan, izveli ga i zaklali ga na nekih pedeset metara od njegove kuće.

Ustaše su, vrativši se u njegov stan, izveli njegovu popadiju Milevu i kućnu pomoćnicu i obe zaklali nedaleko od njega.

99. jerej Stavro (ili Stanko) Manastirlić, paroh u Pocrnju, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 1915. godine u Mostaru. Bogosloviju je završio na Cetinju. Rukopoložen je 1936. godine i postavljen je za paroha u Pocrnju.

Ubijen je od ustaša 1941. godine i bačen u provaliju, koja se nalazi između sela Kapavice i Rankovića u ljubinskom srezu.

100. iguman Rafailo (Momčilović), nastojatelj manastira Šišatovca, Eparhija sremska

Rođen je 1875. godine u selu Deronje (Bačka). Završio je osnovnu školu i otišao u manastir Bođane. Odatle je prešao u Manasiju, gde je zamonašen . Završio je bogosloviju u Beogradu i slikarsku akademiju u Kijevu i Rimu. Posle završenih studija, došao je u manastir Kovilje, a potom u Bođane i Šišatovac.

Iguman Rafailo je uhapšen 25. jula 1941. godine. Tada je u manastir došao policijski pristav dr. Nikola Buntak i sa ustašama uhapsio oca Rafaila i njegova tri sabrata Dimitrija, Germana i Teofila. Odveli su ih u Slavonsku Požegu.

U vozu su mu počupali celu bradu i nemilosrdno ga tukli. Njega i ostale uhapšene terali su da pevaju razne pesme. Iguman Rafailo je sa ostalim Srbima u Slavonskoj Požegi čekao voz iz Slavonskog Broda, koji je dovezao oko 400 uhapšenih Srba iz Bosanskog Broda i Dervente. Na stanici su ih svrstali po četvoricu u red. Na čelo povorke stavili su igumana Rafaila i njegova tri sabrata. Tako formiranu kolonu su proveli kroz grad.

Oko kolone su bili naoružani ustaški mučitelji, a ispred povorke je išao jedan kamion. Uz put su ih tukli tako da su starci, a sa njima i iguman padali, što je ustaše razbešnjavalo. Zbog toga su ih terali da pevaju crkvenu pesmu "Svjati Bože".

Pred logorom, gde su ih doveli, stajali su puna dva sata. Zatim su im naredili da trčećim korakom ulaze u barake. Iguman je, s obzirom da je bio star i izmučen, pao, a masa je morala da trči preko njega. Iguman je u nesvesnom stanju prenesen u jednu baraku, a onda u logorsku bolnicu, a posle četiri dana u beogradsku.

U beogradskoj bolnici je ustanovljeno da mu je pet rebara polomljeno, oko jako modro i natečeno, a lice u ranama. U bolnici je zadržan na lečenju ali je 3. septembra 1941. godine umro od posledica ustaškog zlostavljanja.

101. protojerej Miloš Mandić, arhijerejski namesnik iz Gračaca, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1881. godine u Gračacu. Višu gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 1908. godine. Služio je na parohijama u Plaškom, Gornjim Dubravama i Gračacu.

Uhapšen je od ustaša drugi dan po Spasovdanu (29. maja 1941. godine) i zatvoren sa većom grupom Srba u Gračacu. U zatvoru je mnogo mučen. U noći između 30. i 31. maja je sa još 26 Srba ubačen u kamion i odveden u pravcu Metka.

Svi su pobijeni u jednoj šumi između Metka i Vrebca. Bačeni su u jame koje su ranije iskopane. Za njihovu pogibiju saznali su čobani, koji su posle nekoliko dana tuda naišli i zatekli sveže humke i krv oko njih. Odmah su vest preneli u Gračac, odakle su došli Srbi, otkopali grobnicu i našli gomilu unakaženih leševa, koje su jedva prepoznali. Telo prote Miloša je najviše bilo unakaženo.

102. jerej Adam Marin, veroučitelj i paroh u Koprivnici, Eparhija zagrebačka

Rođen je 1886. godine u Koprivničkoj Rijeci. Osmorazrednu gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 7. decembra 1910. godine u Pakracu. Najpre je služio na parohiji u Medincima, a potom je premešten za paroha i katihetu u Koprivnici.

Uhapšen je od ustaša odmah po proglašenju NDH i među prvima je odveden u tek formirani logor "Danica"u Koprivnici. Zajedno sa njim je bio i prota Isa Pejnović, koji je preživeo ustaško mučenje u "Danici". Prota Pejnović o ocu Adamu svedoči:

"Ovaj najveći mučenik i stradalnik od svih interniraca bio je strahovito mučen od ustaša tako da je tada izgubio i izgled čoveka. Polumrtav je ubačen u kamion i 30. juna 1941. godine upućen u gospićski logor, ali je na tom putu umro u vagonu početkom jula 1941. godine. Ustaše su mu telo izbacili iz vagona na prugu, ali se ne zna tačno gde."

Svedok stradanja sveštenomučenika Adama Marina je i doktor Milan Omčikus, preživeli advokat iz Bjelovara, koji je u "Danici"bio zatočen sa ocem Adamom.

103. protojerej Georgije Marjan, paroh iz Senja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 21. marta 1894. godine u Podrumu, srez Otočac. Klasičnu gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima (1907. godine). Rukopoložen je 7. decembra 1908. godine. Služio je na parohijama u Vodoteču, Lučanima i Senju. Odlikovan je Ordenom Jugoslovenske krune Dž reda i Ordenom Svetoga Save XX stepena.

Prota Georgije je uhapšen od ustaša u selu Brinja, na putu između Podruma i Senja. Odveden je u Gospić odakle je, svezan za kola, odveden na jedno groblje gde je živ spaljen u avgustu 1941. godine.

104. jerej Vukosav Milanović, penzionisani paroh u Kulen Vakufu, Eparhija dalmatinska

Rođen je 1865. godine. Bogosloviju je završio u Reljevu. Rukopoložen je 29. juna 1892. godine.

Uhapšen je krajem jula 1941. godine sa svoja dva sina, ćerkom, snahom i dvoje unučadi. Deca (sinovi i ćerka) su mu pobijena 29. jula 1941. godine u selu Buševiću (Lika ) i bačeni su u jednu jamu.

Pošto je otac Vukosav bio skoro slep, ustaše su ga naterali da sluša kako mu kolju decu. Dali su mu nož da zakolje svoju ćerku, ali je on to odbio da učini. Decu su mu poklali i bacili u jamu, a njega, slepog i utučenog, ostavili da se muči.

Od tuge i žalosti umro je nešto kasnije u Lici.

105. jerej Simeon Matić, paroh u Tržiću kod Plaškog, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 15. januara 1912. godine u Vučinić Selu (Srpske Moravice). Bogosloviju je završio 1934. godine u Sremskim Karlovcima, a rukopoložen je 20. januara 1936. godine. Služio je kao kapelan u Vojniću i paroh u Tržiću

Uhvaćen je u vozu, na železničkoj stanici Vukova Gorica, i odveden je u zagrebački zatvor, odakle je posle dva dana odveden prema Trešnjevki.

Ubijen je 17. jula 1941. godine.

106. jerej Đorđe Milojević, paroh u Novim Pavjanima kod Bjelovara, Eparhija zagrebačka

Rođen je 21. marta 1908. godine u Bjelovaru. Osnovnu školu je završio u Novim Pavjanima, gimnaziju u Zagrebu, a bogosloviju je započeo u Sremskim Karlovcima, a završio je 1929. godine u Bitolju. Rukopoložen je 23. jula 1932. godine u Pakracu i postavljen za paroha u Novim Pavljanima.

Uhapšen je kod svoje kuće i odmah je otpremljen u zloglasni ustaški logor "Danica" kod Koprivnice. U logoru je tučen i mučen, a 30. juna 1941. godine je otpremljen u gospićski logor, gde je u noći između 1. i 2. jula mnogo mučen.

Iz Gospića je sa većom grupom Srba - Mučenika odveden na Velebit. Ubijen je i bačen u jamu zvanu Jadovno na Velebitu.

107. jerej Vojislav Medan, paroh u Dabru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 28. maja 1916. godine u Berkovićima kod Stoca. Bogosloviju je završio u Sarajevu. Rukopoložen je 9. juna 1938. godine i postavljen je za paroha u Dabru.

Ubijen je krajem juna 1941. godine na pragu svoga doma i pred očima svoje supruge.

108. jerej Dragomir J. Maskijević, paroh u Derventi kod Vlasenice, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 1908. godine u Vlasenici. Bogosloviju je završio 1931. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 30. oktobra 1932. godine.

U Vlasenici je 21. juna 1941. godine počelo proganjanje i zatvaranje Srba. Tada je uhapšen i otac Dragomir. Odveden je u pravcu Šajkovića. Ubijen je u Rašića Gaju, koji je dva do tri kilometra udaljen od Vlasenice. U Rašića Gaju je cele noći mučen tako da je u zoru bio unakažen.

109. jeromonah Sevastijan (Milovanović), paroh u Duvnu, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rodom je iz Srema. Bio je sabrat manastira Žitomislića i paroh u Duvnu, gde je i ubijen od ustaša 1941. godine.

110. jerej Risto J. Marković, paroh u Zagonima kod Bjeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 5. marta 1905. godine u Brčevu kod Brčkog. Bogosloviju je završio 1930. godine na Cetinju. Iste godine je rukopoložen i postavljen za paroha u Zabrđu i Zagonima.

Uhapšen je 12. 7. 1941. g. i autobusom je odveden prema Bosanskoj Rači, a odatle u Gospić gde je, kao i ostali, mučen, a potom ubijen.

111. jeromonah Emilijan (Nedić), sabrat manastira Tavne, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Do biografije jeromonaha Emilijana Nedića nismo uspeli da dođemo. Zna se da je uhapšen je od ustaša zajedno sa ostalim bjeljinskim sveštenicima. Oteran je u gospićski logor 12. jula 1941. godine, gde je mučen i ubijen.

112. jerej Petar N. Ninković, paroh u Vojniću, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1. avgusta 1909. godine u Plaškom. Bogosloviju je završio 1913. godine u Sremskim Karlovcima. Neko vreme je služio kao pisar Crkvenog suda u Plaškom. Rukopoložen je 30. juna 1935. godine i postavljen je za paroha u Vrgin Mostu i Vojniću.

Ustaše su 14. jula 1941. godine došli i izvršili su masovno hapšenje Srba toga kraja. Tada su uhapšena i tri pravoslavna sveštenika, među kojima je i otac Petar Ninković. Posle dve nedelje, 29. jula, cela grupa je prebačena do mesta zvanog Banića Jaram, gde su svi, posle velikog mučenja, pobijeni.

113. jerej Vasilije Nakarada, paroh u Mašvini kod Slunja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 2. januara 1917. godine u Ličkom Petrovom Selu kod Korenice, gde je i završio osnovnu školu. Nižu gimnaziju je završio u Bihaću, a bogosloviju u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 1939. godine i postavljen je za paroha u Mašvini kod Slunja.

Uhapšen je drugog dana septembra 1941. godine i, posle velikog mučenja, odveden je u Bihać. Tamo je ubijen i zakopan u zajedničku grobnicu na Garavicama, u kojoj se nalazi dvanaest hiljada pobijenih Srba iz bosanskih i ličkih krajeva.

114. jerej Tihomir Nešković, paroh iz Janje kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je u Vardištu. Bogosloviju je završio u Bitolju, a Bogoslovski fakultet u Beogradu. Rukopoložen je 1. juna 1941. godine i postavljen je za paroha u Janji.

Uhapšen je 12. jula 1941. godine i sproveden je u gospićski logor. Odatle je, posle velikog mučenja, odveden na Velebit i ubijen nad jamom Jadovno.

115. Stojan Medić, bogoslov

Do biografskih podatka bogoslova Stojana Medića nismo uspeli da dođemo.

U spisku, koji je u knjizi "Ustaše i pravoslavlje" sastavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 110 (str. 113) navodi se njegovo ime. Uz ime navodi se i podatak da je ubijen od ustaša 25. decembra 1941. godine. Do detaljnijih podataka o njegovoj smrti nismo uspeli da dođemo.

116. protojerej-stavrofor Manojlo A. Oklobdžija, paroh u Vrelu kod Korenice, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 14. juna 1860. godine u Počitelju kod Gospića. Sedam razreda gimnazije i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima 1886. godine. Rukopoložen je 9. decembra 1886. godine i postavljen je za kapelana u Turjanskom, a potom je premešten na parohiju u Vrelo.

Za vreme Prvog svetskog rata je bio proganjan i hapšen. Dve godine je proveo u internaciji. U oslobođenoj Otadžbini odlikovan je Ordenom Svetoga Save XX stepena i Ordenom Jugoslovenske krune Dž reda.

Uhapšen je odmah po proglašenju NDH, ali je zbog starosti bio pušten pod uslovom da ne može činodejstvovati. Umesto njega, uhapšen je njegov sin, školski nadzornik u Korenici, koga su odveli u Gospić i na Jadovnu ubili.

Protu su mučili i proganjali. Umro je u Zagrebu 14. januara 1945. godine.

117. jerej Bogdan Opačić, paroh i arhijerejski namesnik u Glini, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je u Škarama 1905. godine. Gimnaziju je završio u Otočcu, a bogosloviju u Sremskim Karlovcima 1925. godine. Rukopoložen je 1926. godine, a služio je na parohijama u Širokoj Kuli (Lika), Šemernici, Bečugi i Petrinji. U Glinu je došao 1940. godine.

U Glini su u noći između 10. i 11. maja 1941. godine vršena velika hapšenja Srba. Među uhapšenima je bio i otac Bogdan. Svi su bili zatvoreni u glinsku Crkvu. Poubijani su sledeće noći posle strahovitog mučenja. Svi su pobijeni u crkvi, a potom su odvezeni do mesta zvanog Prekope, šest kilometara udaljenog od Gline, gde su bačeni u tri velike jame.

118. protojerej Pavle T. Obradović, paroh u Nebljusima kod Donjeg Lapca, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 17. juna 1871. godine u Bruvnu kod Gračaca. Gimnaziju je završio u Sremskim Karlovcima. U Karlovcima je završio i bogosloviju 1892. godine. Za sveštenika je rukopoložen 6. januara 1894. godine i postavljen je za paroha u Istoku, odakle je prešao u Nebljuse, gde ga je i rat zatekao.

Prota Pavle je u noći između 15. i 16. juna 1941. godine dobio poziv iz ustaškog stana u Donjem Lapcu da se odmah javi radi nekog saslušanja.

Otac Pavle je zatvoren odmah po dolasku u Donji Lapac. Odatle je posle nekoliko dana otpremljen u gospićski logor. Ubijen je nad Jadovnom na Velebitu.

119. jerođakon Dositej (Obradović), Plaško, Eparhija gornjokarlovačka

Do biografskih podataka jerođakona Dositeja (Obradovića) nismo uspeli da dođemo.

U spisku sveštenika postradalih u NDH, koji je napravio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 122 (str. 113) navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

120. Novak Okiljević, iskušenik manastira Žitomislića, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Do biografskih podataka iskušenika Novaka Okiljevića iz manastira Žitomislića nismo uspeli da dođemo.

U spisku sveštenika postradalih u NDH, koji je sastavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 124 (str. 113) navodi se njegovo ime. Istoričar Veljko Đurić navodi i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine u blizini Neretve.

121. jeromonah Roman (Pašćan), sabrat manastira Beočina, Eparhija Sremska

Do biografskih podataka jeromonaha Romana (Pašćana), sabrata manastira Beočina, nismo uspeli da dođemo.

Zna se da je jeromonah Roman 8. februara 1942. godine doveden u Irig. Sprovodeći ga na saonama, ustaše su upali u zasedu. Otac Roman je, zahvaljujući tome, pobegao ali je nešto kasnije ponovo uhapšen i doveden u Irig u zatvor. Iz Iriga je oteran u Slavonsku Požegu, gde je streljan. Postoje podaci da je u tom logoru bilo dvanaest monaha iz fruškogorskih manastira. Ustaše su ih mučili i izlagali svakovrsnim poniženjima. Najčešće su primoravani da rukama čiste logorske čiste klozete i da rukama kopaju nove.

122. protojerej Rodoljub Pajić, paroh u penziji iz Petrinje, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1861. godine u Uštici kod Jasenovca. Gimnaziju je započeo u Karlovcu, a završio je u Sremskim Karlovcima, gde je 1888. godine završio i bogosloviju. Rukopoložen je iste godine, a služio je na parohijama u Drljačama kod Slunja i Petrinji, gde je ostao do penzije.

Uhapšen je pred Petrovdan 1941. godine zajedno sa svojom suprugom. Otpremljeni su u caparški logor, gde su sa ostalim svešteničkim porodicama zlostavljani. Posle nekog vremena, prebačen je u Nedićevu Srbiju, gde je od posledica zlostavljanja i fizičke iznurenosti umro 31. decembra 1942. godine.

123. jerej Vujadin Panjković, paroh iz Debelog Brda kod Korenice, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1. maja 1905. godine u Brlogu kod Otočca. Bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima 1927. godine, a rukopoložen je 31. marta 1929. godine. Služio je u Dobroselu, a nešto kasnije je prešao na parohiju u Debelom Brdu.

Otac Vujadin je uhapšen 28. maja 1941. godine. Ustaše su ga zatvorili u zatvor u Buniću, gde je strašno batinan. Odatle je prebačen u kazneni zavod u Gospiću. Ubijen je nad jamom Jadovno u Jadovno na Velebitu.

124. jerej Vukašin Petković, paroh u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 5. februara 1904. godine u Foči. Bogosloviju je završio 1926. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 13. juna 1927. godine i postavljen je za paroha u Konjicu. Godine 1931. premešten je za paroha u Mostaru.

Otac Vukašin je ubijen zajedno sa sveštenikom Petrom Pejanovićem i većom grupom Srba, koji su uhapšeni 24. i 25. juna 1941. godine. Svi su pobijeni 26. juna 1941. godine u okolini Mostara.

125. jerej Ilija Pavlica, paroh u Munjavi kod Ogulina, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 25. jula 1905. godine u Podumu kod Plaškog. Bogosloviju je završio 1930. godine u Sremskim Karlovcima. Posle rukopoloženja postavljen je za paroha u Javincu kod Dvora na Uni, odakle je premešten na parohiju u Munjavu kod Ogulina.

Uhapšen je od ustaša polovinom maja 1941. godine, ali je ubrzo pušten. Ponovo je uhapšen 12. juna 1941. godine i odveden u ogulinski logor "Kula", gde je strašno mučen. Iz Ogulina je transportovan u koprivnički logor "Danica". Odatle je, posle izvesnog vremena, premešten u gospićski zatvor, gde je u noći između 1. i 2. jula prebijen. Posle toga, odveden je na Velebit, na mučeničko Jadovno, gde je ubijen i bačen u jamu.

126. jerej Miloš Petrović, paroh u Bosanskim Lužinama kod Dervente, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 21. jula 1909. godine u Lončarima kod Brčkog. Osnovnu školu i gimnaziju je završio u Brčkom, a bogosloviju 1929. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 6. maja 1930. godine u Tuzli i postavljen je za paroha u Jasenici. Posle toga, služio je u osječaničkoj parohiji, odakle je prešao u Bosanske Lužine, gde ga je rat zatekao.

Ubijen je od ustaša 14. juna 1941. godine u svom stanu u Bosanskim Lužinama. Detaljnijih podataka o njegovom stradanju nema.

127. jerej Milorad L. Pekić, paroh u Sibašnici kod Brčkog, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 24. jula 1913. godine u Tobutu, srez tuzlanski. Bogosloviju je završio 1937. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 30. juna 1938. godine i postavljen je za paroha u Subašnici.

Uhvaćen je od ustaša u svom mestu u avgustu 1941. godine i, sa jednom većom grupom Srba iz bijeljinskog sreza, preko Zagreba je odveden u gospićski logor.

S obzirom da je u to vreme gospićski logor trebalo da bude rasformiran, to su svi zatvorenici, a sa njima i otac Milorad, prebačeni u Jasenovac.

Između 25. novembra i 1. decembra 1941. godine odveden je u šumu Jasenovac sa još tridesetak Srba i tu je ubijen posle velikog mučenja.

128. jerej Mile C. Peurača, paroh u Gornjem Budačkom kod Vojnića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 22. juna 1907. godine u Gornjem Budačkom. Bogosloviju je završio 1931. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 14. avgusta 1932. godine i postavljen je za paroha u Skradu. Posle toga, služio je na parohijama u Perjasici i Gornjem Budačkom.

Uhapšen je 14. jula 1941. godine i sproveden je u Vojnić, gde je neko vreme držan u kućnom pritvoru kod svog tasta Đoke Božidara. U to vreme, po Vojniću su vršena masovna hapšenja Srba.

Otac Mile je 29. jula 1941. godine odveden u ustaški zatvor. Tu su svi pohapšeni povezani žicom, potrpani u kamione i odvedeni u pravcu sela Krnjaka i streljani kod Božića Jarka, u šumi pokraj puta, koji spaja Karlovac i Plitvička Jezera.

129. jerej Petar Pejanović, paroh u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 19. februara 1911. godine u Mostaru. Bogosloviju je završio 1932. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 28. januara 1933. godine i postavljen je za paroha u Biogradu kod Nevesinja. Odatle je 1935. godine premešten u Mostar.

Uhapšen je 24. jula 1941. godine. Ubijen je u okolni Mostara zajedno sa sveštenikom Vukašinom Petrovićem.

130. jerej Dimitrije Pantelić, paroh u Čađevici kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 5. jula 1911. godine u Brocu. Bogosloviju je završio u Prizrenu. Rukopoložen je 16. juna 1935. godine i postavljen je za paroha u Koprivnici, odakle je kasnije premešten u Čađevicu.

Pouzdano se zna da je otac Dimitrije dana 12. jula 1941. godine odveden autobusom iz Bijeljine prema Bosanskoj Rači sa ostalim sveštenicima bijeljinskog sreza.

Ubijen je na Velebitu i bačen u jamu Jadovno.

131. protojerej Nikola Prokopić, paroh u Bistrici, Eparhija banjalučka

Rođen je 7. aprila 1874. godine. Bogosloviju je završio 1896. godine u Reljevu. Rukopoložen je u avgustu 1897. godine. Bio je jedan od duhovnih i nacionalnih predvodnika Srba toga kraja. Jedno vreme je kao urednik lista "Otadžbina" zamenjivao svoga prijatelja Petra Kočića dok je ovaj bio u zatvoru.

Prota Nikola je po pitanju progona, mučenja i stradanja od ustaša podelio sudbinu svojih saslužitelja i sapatnika.

Mučen je, maltretiran i, na kraju, proteran od strane ustaša. Umro 1941. godine u Aranđelovcu.

132. protojerej Marko Popović, paroh u Blagaju kod Bugojna, Eparhija dabro-bosanska

Rođen 13. januara 1876. godine u Kupresu. Bogosloviju je završio u Reljevu, a rukopoložen je 18. februara 1901. godine. Za vreme Prvog svetskog rata uhapšen je od austrijskih vlasti i duže vreme je držan kao taoc.

Uhapšen je od ustaša 6. juna 1941. godine u Kupresu i odveden je u Bugojno. Tamo je u zatvoru srpskog načelstva držan nekoliko dana.

Odveden je prema Gornjem Vakufu i ubijen je u šumi Jusufa Spajića 24. juna 1941. godine.

133. protojerej Stefan Đ. Popović, paroh iz Međaša kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 7. januara 1873. godine u Gornjoj Čađevici. Osnovu školu i trgovačku akademiju je završio u Bijeljini, a bogosloviju 1894. godine u Reljevu. Rukopoložen je 4. februara 1896. godine i postavljen je za paroha u Bosanskom Šamcu, a docnije za katihetu u Brčkom. Nešto kasnije, primio je parohiju u Brčkom, a 1914. godine je premešten u Međaše.

Uhapšen je 12. jula 1941. godine sa ostalim sveštenicima bijeljinskog sreza i autobusom je doveden u pravcu Bosanske Rače.

Ubijen je na Velebitu i bačen u jamu Jadovno.

134. jerej Milan Popović, paroh iz Martin Broda, Eparhija dalmatinska

Rođen je 1874. godine. Završio je šest razreda gimnazije i reljevsku bogosloviju 1899. godine. Rukopoložen je 8. septembra 1899. godine i postavljen je za paroha u Palančištu kod Prijedora. Odatle je prešao u Hašane kod Bosanske Krupe, gde je služio neko vreme. U toku službovanja služio je i u Rmanj Manastiru kod Martin Broda u dolini reke Une.

Kao aktivan sveštenik i pastir narodni pisao je o našim starinama u "Bosanskoj vili" i drugim časopisima.

Za vreme Prvog svetskog rata interniran je u Arad. Tamo je bio zatvoren u austro-ugarskom kazamatu.

Uhapšen je u julu 1941. godine i zatvoren je u Kulen Vakufu. Odatle je 29. jula odveden u Lički Bušević, gde je strahovito mučen. Ustaše su ga zaklali i bacili u jednu od tamošnjih jama.

135. đakon Milenko Popović, veroučitelj u Bijeljini, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je u Banjaluci. Bogosloviju je završio 1938. godine u Sarajevu. U čin đakona je rukopoložen 16. juna 1940. godine i postavljen je za veroučitelja u osnovnoj školi u Bijeljini.

Za oca Milenka se zna da je uhapšen u Bijeljini zajedno sa ostalim sveštenicima bijeljinskog sreza. Odveden je u pravcu Bosanske Rače. U toku jula meseca bio je zatočen u Koprivnici, odakle je otpremljen u Gospić, gde je likvidiran sa ostalim sveštenicima.

136. jerej Mihailo O. Popović, paroh u Polači kod Knina, Eparhija dalmatinska

Rođen je 6. novembra 1899. godine u Biskupiji kod Knina. Bogosloviju je završio 1928. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 16. aprila iste godine i postavljen je za paroha u rodnom mestu. Nešto kasnije, prešao je u Ceranje, a odatle u Polaču kod Knina.

Ustaše su na Spasovdan 1941. godine upali u crkvu gde je otac Mihailo služio Svetu Liturgiju. Uhapšen je pri izlasku iz crkve. Sa njim je uhapšena i veća grupa njegovih parohijana.

Otpremljeni su u kninski zatvor, gde su držani do 5. juna 1941. godine, kada su ih odvezli do rudnika pod Prominom. Svi su bili povezani jednim lancem. Pobijeni su ih i bačeni u jamu Golubnjaču.

137. jerej Savo A. Popović, paroh u Brezovu Polju kod Brčkog, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 6. aprila 1882. godine u Srebrenici. Bogosloviju je završio 1906. godine. Rukopoložen je 14. septembra 1906. godine i postavljen je za paroha u Brezovu Polju.

Uhapšen je 1. avgusta 1941. godine u svojoj parohiji. Odveden je u gospićski logor. Sa njim su bili sveštenici Pekić iz Sibašnice i Jovanović iz Mačkovca.

Iz Gospića je otpremljen za Jasenovac, gde je ubijen 2. januara 1942. godine u tzv. "drugom velikom ustaškom nastupu".

Ubijen je pred logorskom barakom udarcima drvenog malja. Sa njim je ubijeno još tridesetak Srba - zatočnika jasenovačkog logora.

138. jeromonah Makarije (Pejak), sabrat manastira Žitomislića, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Do biografskih podataka jeromonaha Makarija (Pejaka), sabrata manastira Žitomislića, nismo uspeli da dođemo.

U spisku srpskih sveštenika postradalih u NDH, koji je u knjizi "Ustaše i pravoslavlje" objavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 130 (114) navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen je od ustaša na Neretvi 1941. godine.

139. jerej Ilija Pinter, paroh iz Srpskih Jasenica, Eparhija banjalučka

Do biografskih podataka sveštenika Ilije Pintera nismo uspeli da dođemo.

U spisku srpskih sveštenika postradalih u NDH, koji je u knjizi "Ustaše i pravoslavlje" objavio istoričar Veljko Đurić, navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen je od ustaša 1941. godine.

140. Marko Prodanović, bogoslov iz Mostara, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Do biografskih podataka bogoslova Marka Prodanovića nismo uspeli da dođemo.

U spisku srpskih sveštenika postradalih u NDH, koji je u knjizi "Ustaše i pravoslavlje" objavio istoričar Veljko Đurić, navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

141. jerej Ognjen Radić, paroh u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 17. jula 1907. godine u Nevesinju. Bogosloviju je završio 1928. godine na Cetinju. Rukopoložen je 28. avgusta 1929. godine i postavljen je za paroha u Ljubomiru. Odatle je, nešto kasnije, prešao na brdsku parohiju sa sedištem u Mostaru. Za vredan pastirski rad episkop Tihon ga 1936. godine odlikovao crvenim pojasom.

Uhapšen je 24. juna 1941. godine. Ustaše su ga 26. juna odveli na Carinski most, gde su ga zaklali i bacili u Neretvu.

142. protojerej Nikola Radmanović, paroh i arhijerejski namesnik u Slušnici kod Slunja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je u svešteničkoj porodici 1869. godine u Sadilovcu, gde je završio osnovnu školu. Gimnaziju i učiteljsku školu je završio u Karlovcu, a bogosloviju 1895. godine u Zadru. Rukopoložen je 1896. godine i postavljen je za pomoćnika paroha u Plaškom. Godine 1900. premešten je na slušničku parohiju. Odlikovan je Ordenom Svetoga Save.

Prota Nikola je odmah po proglašenju NDH mogao otići u Srbiju, ali nije želeo da napusti svoj narod i Bogom mu poverene parohijane.

U Slušnicu su 2. avgusta 1941. godine došli predstojnik i komandir stanice sa ustašama iz Slunja. Odmah su zapečatili parohijski stan i crkvu, a protu su, sa njegovom suprugom Katarinom i ćerkom Ljubicom, odveli u Slunj i zatvorili u prostorije građanske škole, gde se u to vreme nalazilo još oko 700 zatočenih Srba toga kraja.

Pobili su ih, posle velikog mučenja, noću 2. avgusta 1941. godine. Svi su zakopani u zajedničku grobnicu, koja se nalazi s desne strane Korane na mestu zvanom Rastoke.

Posle toga, opljačkali su crkvu i parohijski dom, a onda ih do temelja srušili.

143. Đuro T. Radmanović, student teologije iz Vranjske kod Bosanske Krupe, Eparhija banjalučka

Rođen je 13. aprila 1919. godine u Vranjskoj. Osnovnu školu je završio u Bosanskoj Krupi, nižu gimnaziju u Bihaću, a šestorazrednu bogosloviju 1939. godine u Bitolju. Studirao je na Bogoslovskom fakultetu SPC u Beogradu.

Đuro Radmanović je uhapšen 29. jula 1941. godine sa većom grupom Srba iz Bosanske Krupe i okoline. Svi zatvoreni u crkvu, gde su strahovito mučeni.

Ustaše su iz crkve izveli jednu grupu mlađih ljudi. Sve su ih odveli kod Doma u Bosanskoj Krupi. Sa njima je bio i bogoslov Đura Radmanović. Svi su zaklani i zatrpani u zajedničku grobnicu.

144. jerej Dimitrije Rajanović, paroh u Nišiću kod Sarajeva, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 2. februara 1909. godine u Novoj Varoši. Osnovnu školu i nižu gimnaziju je završio u Prijepolju, a bogosloviju 1931. godine u Prizrenu. Rukopoložen je 25. marta 1932. godine i postavljen je za paroha u Sokolovićima. Odatle je početkom 1939. godine prešao u Nišić kod Sarajeva.

Otac Dimitrije je odveden od ustaša prema Semizovcima u avgustu 1941. godine. Ubijen je negde oko Ilijaša sa jednom grupom Srba.

145. jerej Uroš S. Rajčević, paroh u Mogoriću kod Gospića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 6. marta 1913. godine u Malom Halanu kod Gračaca. Bogosloviju je završio 1935. godine na Cetinju. Rukopoložen je 31. januara 1937. godine u Šibeniku i postavljen je za paroha u Mogoriću, gde je ostao do svoje mučeničke smrti.

Uhapšen je od ustaša 16. juna 1941. godine u Mogoriću i sproveden je u kazneni zavod u Gospiću. Tamo je mnogo mučen. Iz Gospića je na Vidovdan 1941. godine odveden na Velebit. Ubijen je nad Jadovnom sa sveštenikom Milanom Diklićem iz Kosinja.

146. jeromonah Kiprijan (Relić), paroh u Veri kod Vukovara, Eparhija sremska

Rođen je u Zadru 2. februara 1904. godine u rimokatoličkoj porodici. Posle završetka rimokatoličke bogoslovije prešao je u pravoslavnu veru i došao je u manastir Fenek u Sremu, gde je zamonašen. U čin jerođakona je rukopoložen 1929. godine, a u čin jeromonaha 7. decembra 1931. godine. Od 1935. do 1940. godine služio je na parohiji u Mikluševcima, kada prelazi u Veru.

Otac Kiprijan je za vreme postajanja ustaške NDH i nasilnog prekrštavanja Srba ustao u odbranu pravoslavnih vernika bodreći ih da ne napuštaju Sveto Pravoslavlje. Ustaške vlasti su mu nudile da se vrati rimokatoličkoj veri i obećavali su mu položaj, ali on je sve to energično odbio.

Uhapšen je u septembru 1941. godine. Odmah je otpremljen je u Jasenovac. Kada su ga doveli u jasenovački logor, upravnik logora, izvesni Marjanović, je uzviknuo: "Njega mi odjelite, on je moj".

Otac Kiprijan i Marjanović su bili školski drugovi, ali mu Marjanović nije mogao oprostiti napuštanje katoličke vere.

Dana 22. novembra 1941. godine iz logora su pobegla dva zatvorenika, a za odmazdu je trebalo biti streljano 60 Srba. U odabranoj grupi je bio i otac Kiprijan. Odveli su ih u logorsku ciglanu i tu ih sve pobili: neke metkom, a neke gvozdenim polugama. Potom su ih sve pobacali u peć i spalili.

147. protojerej Petar Rašeta, paroh u Buniću kod Korenice, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 24. marta 1887. godine u Donjem Lapcu od oca Jovana, sveštenika, i majke Sofije. Gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima (1898-1902). Rukopoložen je 1903. godine u Plaškom i postavljen je za činovnika Crkvenog suda. Godine 1905. prelazi za paroha u Krbavici, a odatle, nešto kasnije, prelazi u Bunić.

Uhapšen je 26. maja 1941. godine. Odmah je sproveden u Gospić, a odatle u Jadovno, gde je ubijen sa sveštenikom Vujadinom Panjkovićem.

148. protojerej Milan Rajčević, crkveno-sudski tužilac iz Plaškog, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 3. decembra 1886. godine u Divoselu (Lika). Gimnaziju i bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima (1910. godine). Služio je na parohijama u Osredcima, Širokoj Kuli, Zrmanji i Plaškom.

Uhapšen je krajem maja 1941. godine u Plaškom. Odatle je sproveden u ogulinski zatvor "Kula", gde je proveo neko vreme. Nešto kasnije, prebačen je u logor "Danica" kod Koprivnice.

Iako je bio krupan i snažan čovek, u zatvor je stigao kao senka. Bio je ošišan, obrijan i telesno unakažen. Jedva mu se mogao čuti glas. U logoru je stalno ponavljao: "Nas više nema".

Otpremljen je za Gospić 30. juna 1941. godine i tamo se zadržao samo jednu noć. Otpremljen je na Velebit i ubijen nad jamom Jadovno.

Njegova ćerka Dušanka je pošla da ga traži, ali se ni ona nije živa vratila.

149. Drago Ristanović, student teologije, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 1920. godine u Rupjelima kod Trebinja. Studirao je na Bogoslovskom fakultetu SPC u Beogradu.

Uhapšen je od ustaša u junu 1941. godine. Neko vreme je držan u Capragu kod Siska.

Ne zna se tačno gde je i kako ubijen.

150. protojerej Bogdan Ralić, paroh iz Sarajeva, Eparhija dabro-bosanska

Do biografskih podataka protojereja Bogdana Ralića nismo uspeli da dođemo.

U spisku srpskih sveštenika postradalih u NDH, koji je u knjizi "Ustaše i pravoslavlje" objavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 151 (str. 115) navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine

151. jerej Vojislav Rašić, paroh iz Putnjevca kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Do biografskih podataka sveštenika Vojislava Rašića nismo uspeli da dođemo.

U napred pomenutom spisku istoričara Veljka Đurića pod rednim brojem 153 (str. 115) navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

152. jeromonah Mitrofan (Rackov), sabrat manastira Beočina, Eparhija sremska

Do biografskih podataka jeromonaha Mitrofana (Rackova) nismo uspeli da dođemo.

U napred pomenutom spisku istoričara Veljka Đurića pod rednim brojem 154 (str. 115) navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

153. jerej Janko S. Savić, paroh u Knežini kod Vlasenice, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 22. maja 1908. godine u Strmici, srez Vlasenica, u uglednoj porodici, koja je preko dve stotine godina davala sveštenike. I on je pošao putem njegovih predaka - sveštenika koji su služili u manastiru Lomnici. Bogosloviju je završio 1931. godine u Sarajevu. Rukopoložen je na Vidovdan 1932. godine i postavljen je za paroha u Knežini.

Ustaše su ga 22. juna 1941. godine uhapsili u Knežini. Odveden je sa još četvoricom sveštenika i nekoliko desetina uglednih Srba. Svi su zaklani u Rašića Gaju blizu Vlasenice.

154. jerej Rodoljub S. Samardžić, paroh u Kulen Vakufu, Eparhija dalmatinska

Rođen je 16. marta 1907. godine u Rogatici. Bogosloviju je završio 1930. godine u Sarajevu, a rukopoložen je 16. marta 1931. godine.

Ubijen je zajedno sa ženom i decom u junu 1941. godine za vreme pokolja Srba u Kulen Vakufu. Pre nego što su ga ubili, ustaše su mu ispred njega zaklali ženu i decu.

155. jerej Ljubomir D. Svitlić, paroh u Vršanima, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 5. maja 1888. godine u Sanskom Mostu od oca Đorđa, sveštenika, i majke Savke. Bogosloviju je završio 1911. godine u Reljevu. Rukopoložen je 4. marta 1912. godine i postavljen je za paroha u Korenitoj. Do svoje mučeničke smrti služio je na parohijama u Vranjaku, Sandićima i Vršanima.

Uhapšen je 12. jula 1941. godine sa ostalim bijeljinskim sveštenicima, ali je ubrzo pušten.

Ubijen je od ustaške SS Handžar divizije 1943. godine zajedno sa svojom suprugom Olgom i decom: Savkom, Jovankom i Đokom. Bačeni su u reku Lukavac. Leševi su (osim Jovankinog) pronađeni posle šest nedelja.

156. jerej Vukolaj D. Skendžić, paroh u Brinju kod Otočca, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 10. marta 1904. godine u Ponoru kod Otočca. Bogosloviju je završio 1926. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 22. maja 1927. godine i postavljen je za paroha u Rujevcu kod Dvora na Uni. Nešto kasnije, premešten je u Brinje, gde ga je i rat zatekao.

Uhapšen je 22. juna 1941. godine oko tri sata ujutru. Tada je pet naoružanih ustaša upalo u njegov stan. Odveli su ga u brinjski zatvor, gde su ga držali tri dana. Posle toga o njemu se ništa nije znalo.

Po završetku rata, ustaški zločinac Stipe Javor je na suđenju priznao da je 25. juna 1941. godine ubio sveštenika Vukolaja Skendžića u šumi zvanoj "Škamrica" nedaleko od Brinja i da ga je potom bacio u provaliju.

157. jerej Miloš V. Savić, paroh u Milićima kod Vlasenice, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 27. aprila 1893. godine u Strmici. Bogosloviju je završio 1917. godine u Reljevu. Rukopoložen je 22. marta 1920. godine i postavljen je za paroha u Cikotama, gde je proveo devet godina, a potom je prešao na parohiju u Miliće.

Uhapšen je 22. juna 1941. godine na svojoj parohiji. Ustaše su ga doveli u Vlasenicu i zatvorili u zatvor Sreskog suda.

U noći između 26. i 27. juna jedna grupa Srba-zatvorenika je odvedena iz zatvora. Sa njima je bio i otac Miloš.

Svi su pobijeni u Rašića Gaju kod Vlasenice.

158. jerej Relja Spahić, paroh u Blažuju kod Sarajeva, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 3. januara 1906. godine u Rogatici. Bogosloviju je završio u Sarajevu. Rukopoložen je 19. septembra 1927. godine i postavljen je za paroha u Rogatici. U Blažuj je prešao 1931. godine.

Otac Relja je i posle proglašenja NDH ostao sa svojim narodom na parohiji vršeći svoju pastirsku službu. Tako je 10. avgusta 1941. godine služio Svetu Liturgiju u blažujskoj crkvi (te noći ustaše su spalili selo Rakovicu). Sutradan je pred crkvu stigao pun kamion Srba iz njegove parohije. Ustaše su mu naredili da i on pođe sa njima.

Otac Relja je uspeo da napiše nekoliko oproštajnih reči svojoj porodici, koje je ostavio u crkvi, a potom krenuo.

Odvedeni su u Butmir i svi su streljani.

U pismu je napisao: "Mila moja Vukosava i dječice, kada umrem želja mi je da me ukopate kod blažujske crkve. Tamo ćemo se opet naći. Budite, dječice, do kraja ovog ništavnog života čestiti i pošteni. Neka vas sve Bog blagoslovi".

Pismo je napisao 10. avgusta 1941. godine ispred četiri sata popodne.

Pre streljanja, mnogi su izbodeni kamama.

159. protojerej Nikola Skakić, paroh u Sarajevu, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 15. februara 1868. godine u Pećima kod Bosanskog Grahova. Bogosloviju je završio 1887. godine u Reljevu. Rukopoložen je 10. novembra 1887. godine i postavljen je za paroha u Pećima.

Za vreme Prvog svetskog rata bio je interniran u Arad i Nežider, gde je zadržan do 1916. godine. Od 1916-1917. godine držan je u kućnom pritvoru. Za paroha sarajevskog postavljen je 1932. godine.

Po proglašenju NDH, otac Nikola je odveden u logor u Capragu, gde je mučen, a potom proteran u Nedićevu Srbiju.

Umro je u Beogradu 23. marta 1944. godine.

160. jerej Dmitar B. Skorupan, paroh iz Cvijanović Brda kod Slunja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 28. jula 1911. godine u Laptu kod Plaškog. Bogosloviju je završio 1931. godine u Bitolju. Rukopoložen je 24. jula 1932. godine i postavljen je za paroha u Cvijanović Brdu, gde ga je i rat zatekao.

Ustaše su noću, 6. maja 1941. godine, došli u Veljun i Cvijanović Brdo (to je bila ustaška grupa iz Slunja - nap. V. Dž.) i, uz pomoć domaćih ustaša iz Hrvatskog Blepara, uhapsili su oca Dmitra i skoro sve pravoslavne Srbe toga kraja (koji se nisu sklonili).

Sutradan, 7. maja, otac Dmitar je sa protom Dobrosavljevićem i celom grupom Srba odveden u pravcu Hrvatskog Blagaja. Tamo su, u neposrednoj blizini škole, svi pobijeni.

161. jerej Dobrosav Soković, paroh poblaćki u Sjeverinu kod Rudog, Eparhija dabro-bosanska

Rođen je 10. januara 1915. godine u Mokronozima kod Višegrada. Bogosloviju je završio 1938. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 26. februara 1934. godine. Posle rukopoloženja, postavljen je za paroha ravanjskog kod Kupresa, odakle je ubrzo premešten na parohiju zakaljsku kod Čajniča. U martu 1941. godine došao je na poblaćku parohiju u Sjeverinu, gde ga je i rat zatekao.

Oca Dobrosava Sokovića je na prevaru uhvatio ustaša Bego Numan i 25. jula ga je odveo u Rudo. Odmah je vozom otpremljen za Sarajevo, gde je mučen i ubijen.

162. jerej Radivoj I. Stanisavljević, paroh iz Korenice, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 20. februara 1891. godine u Gračacu. Bogosloviju je završio 1915. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 3. avgusta 1916. godine. Služio je na parohijama u Raduču, Krbavici, a potom u Korenici.

Ustaše su 1. jula 1941. godine pohapsili sve viđenije Srbe koreničkog kraja. Među njima je bio i otac Radivoj. Njega su najpre držali u zatvoru ustaškog logora u Korenici, gde su ga mučili na sve moguće načine.

Prema nekim svedočanstvima, otac Radivoj je ubijen u Korenici ili u njenoj okolini, a prema drugim, odveden je u Bihać i ubijen je na Prijeboju, između Korenice i Ličkog Petovog Sela.

163. protojerej-stavrofor Jovan Stanojević, arhijerejski zamenik i član Crkvenog suda u Pakracu, Eparhija pakračka

Rođen je 6. januara 1882. godine u Jakšiću. Osmorazrednu gimnaziju sa ispitom zrelosti je završio 1900. godine u Slavonskoj Požegi, a bogosloviju 1904. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je odmah po završenoj bogosloviji i postavljen je za paroha u Velikoj Bršljenici, gde ostaje sve do 1925. godine. Sa parohije je 1911. godine apsolvirao na Pravnom fakultetu u Zagrebu. Od 1925. godine služio je u Crkvenom sudu u Pakracu u svojstvu člana Crkvenog suda, a kasnije je postao arhijerejski zamenik.

Uhapšen je 28. aprila 1941. godine u Pakracu. Prvo je zatvoren u pakrački sreski zatvor, a potom je odveden u koprivnički logor "Danica".

U Koprivnici je strahovito mučen. Očevidac svedoči da je bio modar od batinanja i da se jedva kretao. Iz Koprivnice je noću, 1. avgusta 1941. godine, prebačen u gospićski kazneni zavod, a odatle, pod jakom ustaškom stražom, na Velebit, gde je ubijen i bačen u jamu Jadovno.

164. protojerej Kosta Stanišić, paroh i arhijerejski namesnik u Livnu, Eparhija dalmatinska

Rođen je 31. marta 1994. godine u Livnu. Bogosloviju je završio 1909. godine u Reljevu. Rukopoložen je 5. avgusta 1909. godine i postavljen je za paroha u Bosanskom Grahovu, gde je ostao do 1919. godine, kada je premešten za paroha u Livnu. Odlikovan je ordenom Sv. Save Dž reda.

Ustaše su u noći između 11. i 12. jula 1941. godine provalili u stan prote Koste Stanišića i odveli njegovu suprugu Danicu, ćerku Smilju i njega. Zatvorili su ih u livanjsku osnovnu školu. Tu su ih držali tri nedelje, a onda su ih sa jednom grupom Srba odveli u selo Prolom (oko 20 kilometara udaljenosti od Livna) i tu ih mučili. Sve Srbe su žive bacali u jamu, a otac Kosta je morao gledati stradanje svoje porodice i svojih parohijana. Otac Kosta je poslednji zaklan i bačen u jamu.

165. protojerej Spiridon Starović, paroh u Avtovcu i arhijerejski namesnik nevesinjski, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 12. decembra 1875. godine u Bonjanima kod Herceg-Novog. Bogosloviju je završio 1899. godine u Beogradu. Prvo je bio učitelj u Konjicu i Ljubinju. Rukopoložen je 2. marta 1903. godine i postavljen je za veroučitelja u Avtovcu.

S početka dvadesetog veka veka otac Spiridon je mnogo mučen od austrijskih vlasti (naročito 1901. i 1902. godine). Kao svetosavski srpski sveštenik oštro je, vodeći računa o duhovnim i nacionalnim interesima svoga naroda, protestvovao protiv austro-ugarske aneksije Bosne i Hercegovine. Uhapšen je odmah posle sarajevskog atentata 1914. godine. Austro-ugarske vlasti su ga internirale u Arad, gde su ga držali do 4. avgusta 1916. godine.

Prota Spiridon se, pored pastirskog rada, angažovao u prosvećivanju svoga naroda. Napisao je knjižicu "Poslednji dani Vojvode Bogdana Zimonjića". Objavljivao je svoje članke, besede i propovedi u "Bratstvu", "Vesniku", "Spomeniku", "Srpskom svešteniku", "Golubu" i drugim listovima.

Otac Spiridon je uhapšen 7. juna 1941. godine i odveden je do Kobilje Glave. Tamo je, na putu između Gacka i Bileće, ubijen udarcem malja po glavi.

166. jerej Jaša Stepanov, paroh u Plaškom, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1910. godine u Turiji (Bačka). Nižu gimnaziju je završio u Starom Bečeju, a bogosloviju 1934. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 1935. godine i postavljen je za paroha treće plaščanske parohije, gde ga je i rat zatekao.

Otac Jaša Stepanov je, posle kraćeg vremena provedenog u kućnom pritvoru, uhapšen 10. juna 1941. godine. Ustaše su njega i protu Rajčevića otpremili u ogulinski zatvor "Kula". Odatle je, sa ostalim sveštenicima, prebačen u zloglasni koprivnički logor "Danica". Iz koprivničke "Danice" je 30. juna 1941. godine prebačen u logor u Gospiću.

Ubijen je na Velebitu i bačen je u jamu Jadovno.

167. protojerej Matija Stijačić, paroh u Smiljanu kod Gospića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1883. godine u Klobucima kod Trebinja. Po završenoj bogosloviji i rukopoloženju, služio je na parohijama u Americi. U Americi je sastavio "Zbornik molitava i crkvenih pesama sa odgovoranjem na liturgiji".

U Otadžbinu se vratio 1935. godine i postavljen je za paroha u Smiljanu (rodnom mestu našeg naučnika Nikole Tesle), gde je služio do svoje mučeničke smrti.

Uhapšen je 12. aprila 1941. godine u Smiljanu i odveden je u gospićski zatvor. Ustaške vlasti su zvanično obavestile Crkveni sud u Plaškom da su prota Matija Stijačić i sveštenik Dimitrije Jerković uhapšeni.

U Gospiću su zlostavljani tako da su viđeni da se jedva kreću od pretrpljenih batina. Prema nekim podacima, prota Matija je od batina umro u zatvoru, a prema drugim - otpremljen je na Velebit i tamo je ubijen.

168. jerej Đuro Stojanov, veroučitelj u Plaškom, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1919. godine u Škarama kod Otočca. Nižu gimnaziju je završio u Otočcu, a bogosloviju 1939. godine na Cetinju. Posle rukopoloženja postavljen je za veroučitelja u građanskoj školi u Plaškom.

Uhapšen je 17. jula 1941. godine zajedno sa episkopom Savom Trlajićem. Zatvoreni su u štalu ustaše Josipa Tomljenovića. Tu je strahovito mučen, a onda je prebačen u kazneni zavod u Gospiću.

Ubijen je krajem jula 1941. godine na Velebitu i bačen u jamu Jadovno.

169. protojerej Dušan Subotić, arhijerejski namesnik i paroh iz Bosanske Gradiške, Eparhija banjalučka

Rođen je 1884. godine. Rukopoložen je 29. januara 1906. godine i postavljen je za bosansko-gradiškog paroha. Uhapšen je 1914. godine od strane austrijskih vlasti kao "veleizdajnik". U zatvoru je bio do 1918. godine. U čin protojereja je proizveden 1920. godine. Bio je narodni poslanik sreza Bosanska Gradiška.

Uhapšen je nekoliko dana po proglašenju NDH. Ustaše su ga zatvorili u manastiru časnih sestara u Bosanskoj Gradiški, gde je bio mučen i zlostavljan. Iz manastira je, preko Save, preveden u Staru Gradišku, a odatle u Banjaluku. Zatvorili su ga u banjalučkom Kastelu.

Ustaše su ga 5. maja 1941. godine izveli iz Kastela i odveli u ustaški stožer, gde se nalazio episkop banjalučki Platon Jovanović, koji je toga dana bio izveden iz svoga dvora. Odatle su ga, zajedno sa episkopom Platonom, odvezli prema Kotor Varoši. Ubijen je, zajedno sa vladikom Platonom, na obali reke Vrbanje (5-6 kilometara daleko od Banja Luke).

Njegovo unakaženo telo izbacila je voda 24. maja 1941. godine u Vrbanji, gde je i sahranjen.

170. jerej Mirko G. Stojisavljević, paroh iz Glamoča, Eparhija dalmatinska

Rođen je 14. aprila 1885. godine u Otišiću, srez Sinj. Bogosloviju je završio 1908. godine u Zadru. Rukopoložen je 20. jula 1909. godine i postavljen je za paroha u Drnišu. Odatle je prešao u Metković, pa u Trepljuh i, na kraju, u Glamoč,

Ustaše su 30. jula 1941. godine iz Livna došli u Glamoč i pohapsili sve viđenije Srbe. Sa njima je uhapšen i otac Mirko sa svojim sinom jedincem. Svi su povezani žicom, utovareni u kamione i odvedeni u Korićnu. Tamo su svi pobijeni i bačeni u provalije, koje se nalaze pored puta u Korićni..

171. iguman Metodije Subotin, paroh vrbovski i sabrat manastira Gomirja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 21. marta 1879. godine u Bačkom Gradištu. Zamonašen je 28. septembra 1903. godine u manastiru Beočinu. Bio je iguman manastira Privina Glava (Srem), a nešto kasnije je prešao u manastir Gomirje, gde je opsluživao vrbovsku parohiju.

Uhapšen je početkom juna 1941. godine (na drugi dan Duhova) i zatvoren je u ogulinski zatvor "Kula". Odatle je, 17. juna 1941. godine, upućen u Koprivnicu.

Po dolasku u Koprivnicu, ustaše su ceo vod zatvorenih Srba naterali da trči kroz grad. Iguman, kao star čovek, nije mogao da trči te ga je jedan ustaša udario kundakom po glavi tako da se onesvestio i pao.

Iz Koprivnice je 30. juna 1941. godine prebačen u Gospić, a odatle je otpremljen na Velebit. Ubijen je na Velebitu i bačen je u jamu Jadovno.

172. jerej Đorđe Sković, paroh iz Busovače, Eparhija dabro-bosanska

Do biografskih podataka sveštenika Đorđa Skovića nismo uspeli da dođemo.

U spisku srpskih sveštenika postradalih u NDH, koji je u knjizi "Ustaše i pravoslavlje" objavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 163 (str. 115) navodi se njegovo ime. Na istom mestu istoričar Veljko Đurić navodi i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine. Mesto njegove smrti ostalo je nepoznato.

173. jerej Petar Stojanović, paroh u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Do biografskih podataka sveštenika Petra Stojanovića nismo uspeli da dođemo.

U pomenutom spisku istoričara Veljka Đurića pod rednim brojem 174 (str. 116) pominje se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

174. jerej Petar C. Tovirac, paroh u Zabrđu kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 23. januara 1909. godine u Bosanskom Šamcu. Bogosloviju je završio 1930. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 5. marta 1933. godine. Služio je na parohijama u Tutnjevcu i Zabrđu.

Uhapšen je sa ostalim sveštenicima bijeljinskog sreza. Odvedeni su u pravcu Bosanske Rače, a odatle na Velebit, gde su nad Jadovnom pobijeni.

175. jerej Ilija Tintor, paroh u Srbskim Jasenicama kod Bosanske Krupe, Eparhija banjalučka

Rođen je 4. januara 1882. godine u Kulen Vakufu. Bogosloviju je završio 1904. godine u Reljevu. Rukopoložen je 7. septembra 1904. godine i postavljen je za paroha u Bosanskim Doljanima, gde je ostao do 1937. godine, kada prelazi u Dobro Selo pod Ćorkovačom. U Srpske Jasenice je premešten pred početak Drugog svetskog rata.

Uhapšen je od ustaša u Vrtači 1941. godine i zatvoren je u zloglasnu "Kulu", gde je podvrgnut velikom mučenju.

Ustaše Mirko Golubović i izvesni Pašagić su ga mučili tako što su mu bradu polili benzinom i zapalili je. Mučili su ga do besvesti, a onda ubili.

176. jerej Konstantin M. Todorović, paroh ugljevički kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 30. juna 1889. godine u Janji, srez Bijeljina. Bogosloviju je završio 1912. godine u Prizrenu. Rukopoložen je 22. maja 1917. godine. Bio je činovnik Crkvenog suda u Tuzli. Kasnije je služio kao paroh lokvanjski, a 1932. godine je prešao u Ugljevik.

Uhapšen je sa bijeljinskim sveštenicima 12. jula 1941. godine. Odveden je u pravcu Bosanske Rače, a odatle na Velebit, gde je nad Jadovnom ubijen.

177. jerej Milan P. Trišić, paroh iz Vrlike kod Sinja, Eparhija dalmatinska

Rođen je 28. januara 1886. godine u Braćancu, u svešteničkoj porodici. Bogosloviju je završio 1908. godine u Zadru. Rukopoložen je 25. oktobra 1908. godine i postavljen je za paroha u Skradinu, a potom u Bijeljini. Za vreme Prvog svetskog rata (1915-16. godine) bio je zatvoren u Aradu. Posle Arada, otišao je u Srbiju i neko vreme je služio kao paroh u Aleksandrovcu da bi se po završetku rata vratio u Imotski, a potom u Vrliku.

Ustaše su noću, 8. juna 1941. godine, upali u parohijski stan, uhapsili oca Milana, odveli u Knin i tamo ga ubili.

178. protojerej-stavrofor Stojan Trkuljić, veroučitelj u Mrkonjić Gradu, Eparhija banjalučka

Rođen je 18. oktobra 1865. godine u Popožima kod Jajca. Bogosloviju je završio 1887. godine u Reljevu. Rukopoložen je 17. oktobra 1893. godine i postavljen za paroha u Jezeru. Nešto kasnije, prešao je u Mrkonjić Grad, gde je služio punih četrdeset godina.

Ustaše su mučili i zlostavljali protu Stojana, a potom ga, kao starog, poslali u logor u Capragu. Odatle su ga proterali u Srbiju, gde je i umro u toku rata.

179. protojerej Miladin Pirić, paroh podgradački kod Bosanske Gradiške, Eparhija banjalučka

Rođen je 1874. godine, a rukopoložen je 24. avgusta 1898. godine. Služio je na podgradačkoj parohiji kod Bosanske Gradiške.

Ustaše su ga mučili i zlostavljali, a potom proterali u Srbiju, gde je i umro u toku rata.

180. jeromonah Antim (Ćulumović), sabrat manastira Tavne, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 17. marta 1878. godine. Monaški čin je primio 30. jula 1900. godine u manastiru Tavni.

Uhapšen je zajedno sa sveštenicima bijeljinskog sreza 12. jula 1941. godine i odveden je u pravcu Bosanske Rače. Odatle je sproveden u Gospić. Ubijen je na Velebitu i bačen je u jamu Jadovno.

181. jerej Stevan Đ. Ćurčić, paroh ogulinski, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1. decembra 1905. godine u Podrumu kod Otočca. Bogosloviju je završio 1926. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 19. marta 1927. godine i postavljen je za paroha u Boviću kod Vrgin Mosta, odakle je 1938. godine premešten u Ogulin.

Uhapšen je odmah po kapitulaciji Kraljevine Jugoslavije i zatvoren je u ogulinsku "Kulu". Odatle je sproveden u Karlovac, pa u Vrgin Most, gde je strašno mučen. Iz Vrgin Mosta je otpremljen u Glinu. I tamo je, takođe, mučen. Iz Gline je odveden u Zagreb, a iz Zagreba, 6. juna 1941. godine, u zloglasnu "Danicu" kod Koprivnice.

U "Danicu" je stigao sav izobličen i deformisan. Jedno oko mu je bilo u krvi, skoro izbijeno. Jedva se, po pričanju preživelih, držao na nogama. Po dolasku u logor ustaše su ga naizmenično tukli.

Iz Koprivnice je 30. juna otpremljen u Gospić, a odatle na Velebit, gde je ubijen i bačen u jamu Jadovno.

182. jerej Risto I. Ćatić, paroh u Gubinu kod Livna, Eparhija dalmatinska

Rođen je 14. februara 1894. godine u Donjem Vakufu. Bogosloviju je završio 1920. godine u Reljevu. Rukopoložen je 24. oktobra 1920. godine i postavljen je za paroha u Gubinu. Bio je član i saradnik "Mlade Bosne". Austrijske vlasti su ga, odmah posle posle atentata, zatvorile u banjalučki zatvor. Odlikovan je ordenom Svetoga Save Dž stepena i Ordenom Jugoslovenske krune XX stepena.

Ustaše su ga sa još dvanaestoricom Srba 7. jula 1941. godine odveli u Livno. Streljali su ih na ivici jedne jame.

Jovo Oraščić i Mirko Rosić, svedoci koji su preživeli ovaj ustaški pokolj, pričali su da je otac Risto pre streljanja uzviknuo: "Radite šta hoćete, ali nećete dokle hoćete: streljajte me u čelo, jer se Srbin ne boji smrti".

Kosti ovih Novomučenika izvađene su iz jame i sahranjene pored crkve u Gubinu.

183. protojerej Stevan Ćirić, paroh iz Ogulina, Eparhija gornjokarlovačka

Do biografskih podataka sveštenika Stevana Ćirića nismo uspeli da dođemo.

U spisku srpskih sveštenika, koji je u knjizi "Ustaše i pravoslavlje" objavio istoričar Veljko Đurić, pod rednim brojem 183 (str. 116) navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša 1941. godine.

184. jerej Ljubomir M. Hajdinović, paroh u Čapljini, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 12. jula 1906. godine u Duvnu. Bogosloviju je završio 1928. godine u Sarajevu. Rukopoložen je 21. jula 1930. godine i postavljen je za paroha u Duvnu. Posle toga, služio je na parohijama u Dračevu (kod Ljubinja), Blagaju, Mostaru i Čapljini. Odlikovan je Ordenom Jugoslovenske krune Dž reda.

Od 23-26. juna 1941. godine uhapšeno je preko 1500 Srba iz Čapljine i okolnih sela. Među njima je bio i otac Ljubomir. Svi su bili zatvoreni u Čapljini, a odatle su u grupama odvođeni u zgradu "Silosa", gde im je svlačeno odelo. Svi su vezani žicom, stavljeni u kamione i prebacivani u pravcu Metkovića i Ljubinja, gde su pobijeni. Tu je, početkom jula 1941. godine, ubijen i otac Ljubomir.

185. protojerej Andrija Cvjetićanin, paroh u Tomin Gaju kod Gračaca, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1863. godine u Visuću kod Udbine. Bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima, a rukopoložen je 1891. godine u Plaškom. Služio je u Metku, Raduču, Doljanima, Osredcima i Tomin Gaju.

Prota Andrija se u prvim danima postojanja NDH sa narodom prebacio u Gubavčevo Polje. Iako star i bolestan, trpeo je sa svojim parohijanima nesreću, koja je pogodila njegov narod.

Prota Andrija Cvjetićanin je umro 1943. godine. Sahranjen je na seoskom groblju.

186. protođakon Vladimir Čejović, sekretar Crkvenog suda u Mostaru, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je u Crnoj Gori. Negde polovinom 1940. godine đakon Vladimir je premešten iz Crnogorsko-primorske mitropolije u Zahumsko-hercegovačku eparhiju.

Kada su ustaše upali u manastir Žitomislić, on se zatekao u manastiru. Ustaše su hteli da ga puste, ali on je rekao: "Ja hoću da idem sa svojom braćom". Ubijen je sa monasima blizu manastira, bačen u jamu i zasut kamenjem.

187. jerej Jovan J. Čakširaš, paroh u Toboliću kod Slunja, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 24. marta 1909. godine u Crkvenom Boku kod Kostajnice. Bogosloviju je završio 1934. godine u Prizrenu. Rukopoložen je 3. jula 1938. godine i postavljen je za paroha u Toboliću.

Uhapšen je u aprilu 1941. godine sa svim sveštenicima iz Slunja i okoline. U zatvoru je pretučen, pa pušten. Posle nekoliko dana, ponovo je uhapšen i držan je u zatvoru petnaest dana, pa je zbog bolesti i izmučenosti pušten.

Proteran je za Beograd, gde je umro 19. juna 1941. godine od posledica zlostavljanja i bolesti.

188. jerej Jovan Čuturić, paroh u Velikoj Obarskoj kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 18. oktobra 1865. godine u Sarajevu. Bogosloviju je završio u Reljevu. Najpre je službovao kao učitelj u Blažuju. Rukopoložen je 22. novembra 1891. godine i postavljen je za paroha sarajevskog.

Uhapšen je 10. jula 1941. godine i oteran je u logor u Capragu. U logoru je mučen i zlostavljan. Iz capraškog logora proteran je u Srbiju.

Star, iznemogao, izmučen i iscrpljen od fizičkih radova, na koje su ga ustaše terali, umro je 29. avgusta 1945. godine u Vrnjačkoj Banji. Sarajevska crkvena opština mu je, posle rata, podigla spomenik.

189. protojerej Aleksandar Čupović, arhijerejski namesnik u Bračevcima kod Đakova, Eparhija pakračka

Rođen je 2. januara 1890. godine u Voćinu kod Podravske Slatine. Završio je osam razreda gimnazije 1809. godine u Varaždinu, a bogosloviju 1913. godine u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 14. oktobra 1914. godine. Služio je u Voćinu, Pakracu i Bračevcima. Odlikovan je Ordenom Svetoga Save Dž reda.

Uhapšen je 23. aprila 1941. godine u Bračevcima od strane našičkih ustaša. Sa njim su uhapšena i četiri Srbina. Odvedeni su u Osjek, gde su duže vreme držani zatvoreni u garnizonom zatvoru. Protu zlostavljali i mučili glađu. Svakoga dana je tučen tako da je po celom telu imao rane, a rebra su mu bila polomljena.

Polovinom jula 1941. godine prebačen je u Gospić. Ubijen je i bačen u jamu Jadovno na Velebitu.

190. jerej Božidar Šarenac, paroh u Dračevu kod Ljubinja, Eparhija zahumsko-hercegovačka

Rođen je 1907. godine u Ljubinju. Bogosloviju je završio u Sarajevu. Služio je u Poljici (Popovo Polje) i Dračevu.

Ubijen je u julu 1941. godine. Posle njega, ustaše su ubili i njegovu ženu.

Do detaljnijih podataka o njegovom stradanju nismo uspeli da dođemo.

191. jerej Dušan Šušnjar, paroh iz Dunjaka kod Vojnića, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 20. februara 1910. godine u Janja Gori kod Plaškog. Bogosloviju je završio 1931. godine u Bitolju. Posle rukopoloženja postavljen je za paroha u Dunjaku.

Uhapšen je 14. jula 1941. godine i otpremljen je u Vojnić, gde je stavljen u kućni pritvor. Ustaše su ga 29. jula odveli u zatvor sa još 500 Srba toga kraja. Svi su vezani žicom, stavljeni u kamione i odvezeni prema Krnjaku. Pobijeni su i bačeni u jamu kod Božića jarka.

192. jerej Damjan P. Štrbac, paroh iz Bosanskog Grahova, Eparhija dalmatinska

Rođen je 19. februara 1912. godine u Plavnu kod Knina. Bogosloviju je završio 1932. godine na Cetinju. Rukopoložen je 18. marta 1934. godine u Šibeniku. Služio je u Žegaru i Bosanskom Grahovu.

Uhapšen je 14. juna 1941. godine. Ustaše su ga odveli u zatvor Sreskog suda u Bosanskom Grahovu. Posle toga, odveden je u Knin, pa u Gospić, gde je bio logoraš pod brojem 577.

Ubijen je na Velebitu i bačen je u jamu Jadovno. Pre nego što su ga ubili, ustaše su ga živog odrali.

193. jeromonah Dositej (Štulić), paroh u Broćancu kod Splita, Eparhija dalmatinska

Rođen je 1911. godine u Bukoviću kod Benkovca. U Dalmatinsku eparhiju je došao 1939. godine iz manastira Studenice. Postavljen je za paroha u Broćancu.

Uhapšen je na železničkoj stanici u Kninu, gde je došao da isprati svoju majku. Odveden je u ustaški zatvor u Kninu, gde je podvrgnut velikom mučenju.

Ubijen je 15. juna 1941. godine. Njegovo mrtvo telo bačeno je u okno bivšeg rudnika u Mratovu pod Prominom.

194. jerej Ljubomir Škorić, paroh u Modranu kod Bijeljine, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je u svešteničkoj porodici 7. marta 1893. godine u Vršanima kod Bijeljine. Bogoslovsko-učiteljsku školu je završio 1919. godine u Prizrenu. Rukopoložen je 29. avgusta 1920. godine i postavljen je za paroha u Žabaru. Služio je na parohijama u Vranjevu, Janji i Modranu.

Uhapšen je 12. jula 1941. godine i odveden je u pravcu Bosanske Rače. Odatle je odveden u Gospić, gde je mučen i ubijen.

195. protojerej Đuro Kosanović, paroh u Plaškom, Eparhija gornjokarlovačka

Do biografskih podataka protojereja Đura Kosanovića nismo uspeli da dođemo.

U "Spisku sveštenika Eparhije gornjokarlovačke izginulih tečajem rata", koji je overio protojerej-stavrofor Isa J. Pejnović, a koji je objavljen u knjizi "Od Kosova do Jadovna" episkopa Dr Atanasija Jevtića, pod rednim brojem 35 stoji ime prote Đure Kosanovića i podatak da je ubijen u februaru 1942. godine u Plaškom.

196. jerej Stanislav Nasadil, paroh u Ličkoj Jasenici, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1904. godine u Čehoslovačkoj. Bogosloviju je završio 1928. godine u Bitolju. Služio je kao ličko-jasenički paroh.

Uhapšen je 17. juna 1941. godine u Plaškom. Ustaše su ga zatvorili u štalu ustaškog zlikovca Josipa Tomljenovića. Sa njim je bio i episkop Sava Trlajić. Odatle je 20. juna upućen u Gospić, gde je nekoliko dana kasnije ubijen.

197. jerej Neđeljko Radaković, paroh osrečki, Eparhija gornjokarlovačka

Do biografskih podataka sveštenika Neđeljka Radakovića nismo uspeli da dođemo.

U pomenutom spisku prote Ise J. Pejnovića po rednim brojem 53 navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša u februaru 1942. godine u Srednjoj Gori. Do detaljnijih podataka o njegovoj mučeničkoj smrti nismo uspeli da dođemo.

198. veroučitelj Rade Stanisavljević iz Karlovca, Eparhija gornjokarlovačka

Do biografskih podataka veroučitelja Rada Stanisavljevića iz Karlovca nismo uspeli da dođemo.

U pomenutom spisku prote Ise J. Pejnovića pod rednim brojem 61 pominje se njegovo ime i podatak da je ubijen u leto 1941. godine u okolini Karlovca. Do detaljnijih podataka o njegovoj smrti nismo uspeli da dođemo.

199. protojerej Boris Muljev, paroh u Skradu, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 1876. godine u Rusiji. U Rusiji je završio Duhovnu akademiju. U Kraljevinu Jugoslaviju je došao kao izbeglica posle krvave Oktobarske revolucije. Služio je na parohijama u Komogovini, Borojevićima, Štikadi i Skradu.

Ubijen je od ustaša u avgustu 1941. godine kod Slunja. Do detaljnijih podataka o njegovoj mučeničkoj smrti nismo uspeli da dođemo.

200. protojerej Mihailo S. Gutovski, paroh u Trebinji, Eparhija gornjokarlovačka

Rođen je 8. novembra 1881. godine u Novom Aleksinku, Vojinska oblast, u Rusiji. Plevansku duhovnu školu je završio 1897. godine, a 1903. godine diplomirao je na volinskoj Duhovnoj akademiji. U Kraljevinu Jugoslaviju došao je kao izbeglica posle krvave Oktobarske revolucije. Služio je na parohijama u Sjeničaku i Trebinji kod Vojnića.

Ustaše su ga uhapsili na Badnji dan 1942. godine u Trebinji. Zatvorili su ga u podrum jedne privatne kuće u blizini železničke stanice, gde je mnogo mučen. Ubijen je na Božić 1942. godine. Njegovo mrtvo telo ostavljeno je u podrumu. Ustaše su, kada mu se telo gotovo raspalo, naredili meštanima da ga iznesu i u dvorištu zakopaju.

201. jerej Jovan T. Knjažev, paroh u Zoviku, Eparhija zvorničko-tuzlanska

Rođen je 5. januara 1878. godine u Donskoj oblasti u Rusiji. Završio je voronješku Duhovnu akademiju. Rukopoložen je 25. maja 1921. godine. U Kraljevinu Jugoslaviju je došao posle Oktobarske revolucije. Najpre je obavljao dužnost katihete u Velikoj Kikindi, a potom je bio paroh u Zoviku kod Brčkog.

Ubijen je u decembru 1941. godine. Ubio ga je ustaša Rašid Užičanin na dva kilometra udaljenosti od Zovika.

202. jerej Radojica S. Perišić, paroh u Goliji, Mitropolija crnogorsko-primorska

Do biografskih podataka sveštenika Radojice S. Perišića nismo uspeli da dođemo.

U magistarskom radu istoričara Predraga Vukića pod naslovom "Mitropolija crnogorsko-primorska u razdoblju od 1941. do 1961. godine" na strani 134. navodi se podatak da je sveštenik Radojica S. Perišić, rođen 1906. godine, bio jedan od vođa gatačkih četnika. On je sa oko 12000 četnika iz Crne Gore početkom 1945. godine odstupao na zapad. Zarobljen je u bici na Lijevča Polju u Bosanskoj Krajini. Ubijen je od ustaša 4. aprila 1945. godine.

203. jerej Gavrilo M. Kecojević, paroh crkvički, Mitropolija crnogorsko-primorska

Do biografskih podataka sveštenika Gavrila M. Kecojevića nismo uspeli da dođemo.

U pomenutom magistarskom radu istoričara Predraga Vukića na strani 134. navodi se podatak da je sveštenik Gavrilo M. Kecojević, rođen 1904. godine, odstupio iz Crne Gore krajem 1944. godine i da je, prema nerasvetljenim podacima, poginuo 4. aprila 1945. godine u selu Kukulje, opština Srbac, u Bosni. Postradao je od ustaša. Ovakav stav bazira se na svedočenju g. Vladimira Kecojevića iz Podgorice, sina pok. sveštenika Gavrila Kecojevića.

204. bogoslov Lalić (nepoznato ime), bogoslov iz Sarajeva, Eparhija dabro-bosanska

Ime i detaljnije biografske podatke bogoslova Lalića iz Sarajeva nismo uspeli da saznamo. Ne znamo ni da li je u vreme pogibije bio učenik bogoslovije, svršeni bogoslov ili student teologije.

U opisu stradanja njegovoga oca protojereja Bogdana Lalića, katihete iz Sarajeva, (pod rednim brojem 92.) vidimo da su obojica uhapšeni u prvoj polovini juna 1941. godine u Sarajevu. Pouzdano se zna da su na Vidovdan 1941. godine bili u sarajevskom zatvoru. Kasnije su odvedeni u Gospić, a odatle na Velebit. Ubijeni su i bačeni u jamu Jadovno.

205. jerej Marko (nepoznato prezime), paroh kupreški, Eparhija dabro-bosanska

Do prezimena i biografskih podataka sveštenika Marka nismo uspeli da dođemo.

U spisku srpskih sveštenika postradalih u NDH, koji je objavio istoričar Veljko Đurić u svojoj knjizi "Ustaše i pravoslavlje", pod rednim brojem 106 (str. 112) navodi se njegovo ime i podatak da je ubijen od ustaša i bačen u neku od jama na Kupresu.

Prilog >>

// Projekat Rastko / Istorija / Ustaški zločini nad srbskim sveštenicima //
[ Promena pisma | Pretraga | Mapa Projekta | Kontakt | Pomoć ]